Για ένα άρθρο του Charles Kupchan – Γράφει ο Σίμος Ανδρονίδης
Με ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο του που εν προκειμένω δημοσιεύθηκε στην ενημερωτική ιστοσελίδα ‘Project Syndicate,’ ο καθηγητής Διεθνών Σχέσεων στο πανεπιστήμιο Georgetown και πρώην μέλος του Συμβουλίου Εθνικής Ασφαλείας των Ηνωμένων Πολιτειών (επί προεδρικής θητείας Μπιλ Κλίντον και Μπαράκ Ομπάμα), Charles Kupchan, αναφέρεται επισταμένως στο ζήτημα της ένοπλης σύγκρουσης μεταξύ του Ισραήλ και της τρομοκρατικής οργάνωσης της ‘Χαμάς’.
Σε αυτό το πλαίσιο, δύναται να αναφέρουμε πως κάποιες εκ των βασικών εκτιμήσεων στις οποίες προβαίνει ο συγγραφέας του συγκεκριμένου άρθρου που εν προκειμένω αναδημοσιεύει η εφημερίδα ‘Τα Νέα Σαββατοκύριακο,’ είναι πολύ ορθές.
Και έχουμε κατά νου αφενός μεν τις σχετικές εκτιμήσεις του για το ‘τέλος’ της κυριαρχίας της Ισλαμιστικής-Τζιχαντιστικής οργάνωσης της ‘Χαμάς’ στη Λωρίδα της Γάζας, λόγω της χερσαίας στρατιωτικής επιχείρησης των Ισραηλινών ‘αμυντικών δυνάμεων’ που ήδη έχει προκαλέσει πολλά πλήγματα στην ‘Χαμάς’ (ο Kupchan προσθέτει εδώ και την παράμετρο που ακούει στο όνομα «αυξανόμενη δυσαρέσκεια του τοπικού πληθυσμού») και, αφετέρου δε, την εκτίμηση του πως η Παλαιστινιακή Αρχή του Μαχμούντ Αμπάς στη Δυτική Όχθη, δεν διαθέτει σημαντική κοινωνική υποστήριξη.
Τι αποδεικνύουν όσα σημειώσαμε πιο πάνω; Πρωτίστως ό,τι ο Charles Kupchan είναι ένας βαθύς γνώστης της πραγματικότητας στα Παλαιστινιακά εδάφη (Δυτική Όχθη & Λωρίδα της Γάζας). Δεύτερον, ό,τι μπορεί και ‘βλέπει’ πέραν του πολέμου (πολύ σημαντικό στοιχείο), πράγμα που φανερώνει εκτός από αναλυτική ικανότητα, και αναλυτική διαύγεια. Ή αλλιώς, διαύγεια σκέψης.
Και το ερώτημα με το οποίο καλούμαστε να αναμετρηθούμε θεωρητικά, είναι αυτό του τίτλου: «Θα μπορούσε ο πόλεμος Ισραήλ-Χαμάς να οδηγήσει στην ειρήνη»; Υπό αυτό το πρίσμα, δεν θα διστάσουμε να τονίσουμε πως καθίσταται εν τοις πράγμασι δύσκολο (όχι όμως και αδύνατο), να οδηγηθούμε, με γραμμικούς όρους και ‘αυτόματα’, σε μία κατάσταση βιώσιμης και μόνιμης ειρήνης, η οποία να έχει προκύψει ως αποτέλεσμα της συνειδητοποίησης του «εύρους και της έντασης» της τωρινής σύγκρουσης μεταξύ του Ισραήλ και της ‘Χαμάς.’
Κατ’ αυτόν τον τρόπο, θα μπορούσαμε να προσεγγίσουμε την ένοπλη σύρραξη ενός οργανωμένου και δημοκρατικού κράτους με έναν ένοπλο και μη-κρατικό δρώντα, ως ‘μήτρα’ η οποία παράγει τέτοια ‘συγκρουσιακή δυναμική,’ για να παραφράσουμε τον Παναγιώτη Κονδύλη, ώστε να απαιτείται αρκετός καιρός μετά το πέρας του πολέμου, όποτε κι αν έρθει αυτό, ώστε να καταλαγιάσουν τα πνεύματα, να εκτονωθεί συναισθηματικά η συσσωρευμένη ένταση και να τεθεί επί τάπητος το ενδεχόμενο επίλυσης του Παλαιστινιακού.
Άλλως πως, η δυναμική που παραγάγει αυτή η σύγκρουση το ξέσπασμα της οποίας οφείλεται αποκλειστικά στην ‘Χαμάς,’ δεν έχει κάποια σχέση με την ειρήνη και με την εκκίνηση διαπραγματεύσεων που θα οδηγήσουν στην επίλυση του Παλαιστινιακού.
Άλλες είναι οι παράμετροι που έχουν σημασία εν όψει του νέου έτους που βρίσκεται ‘προ των πυλών.’ Και ποιοι είναι αυτές οι παράμετροι; Η ‘επούλωση’ των πολλών και σημαντικών ‘πληγών’ που έχουν προκληθεί εντός της Ισραηλινής κοινωνίας ως απόρροια της τρομοκρατικής επίθεσης.
Η πλήρης εξουδετέρωση της ‘Χαμάς’ (και της ‘Παλαιστινιακής Τζιχάντ’), εξέλιξη που θα μπορούσε να συντελέσει ώστε να διαφανεί κάποια προοπτική. Και, σε περίπτωση όπου συμβεί αυτό, η αναζήτηση αξιόπιστης πολιτικής εναλλακτικής στη Λωρίδα της Γάζας. Η δημιουργία ‘ζωνών ασφαλείας’ εντός της Λωρίδας της Γάζας, από τον Ισραηλινό στρατό. Η εκκίνηση της διαδικασίας ανοικοδόμησης της στην οποία πρέπει να εμπλακούν και εταιρείες από το Ισραήλ.
Η συστηματικότερη ενασχόληση της Διεθνούς Κοινότητας με το Παλαιστινιακό και κυρίως, όταν η συγκυρία είναι κατάλληλη, η διατύπωση πρότασης επίλυσης του. Και κυρίως, το να απαντήσουν οι Παλαιστίνιοι ανοιχτά και με ειλικρίνεια στο ερώτημα περί ‘του τι θέλουν’, κάτι που υπό προϋποθέσεις μπορεί να συμβάλλει στη δημιουργία κλίματος αλληλοκατανόησης. Πρώτα και κύρια όμως, απαιτείται χρόνος. Που είναι πολύτιμος μετά από ό,τι συνέβη. Χρόνος που μπορεί να λειτουργήσει ‘θεραπευτικά.’
Είναι πολύ σημαντικό για την Ισραηλινή πολιτική και στρατιωτική ηγεσία και τους Ισραηλινούς πολίτες, να ακούσουν πως Παλαιστίνιοι καταδικάζουν ρητά και απερίφραστα τις δολοφονίες, τους βιασμούς και τους ξυλοδαρμούς εκατοντάδων Ισραηλινών πολιτών και στρατιωτών από τρομοκράτες της ‘Χαμάς’. Τις απαγωγές Ισραηλινών πολιτών.
