Τραγωδία στα Τέμπη. 21 μαθητές από το Λύκειο Μακροχωρίου Ημαθίας χάνουν τη ζωή τους, όταν νταλίκα διεμβολίζει το τουριστικό λεωφορείο στο οποίο επιβαίνουν.
Είκοσι χρόνια συμπληρώνονται σήμερα από την τραγωδία στα Τέμπη, με το τρομακτικό τροχαίο δυστύχημα που στοίχισε τη ζωή σε 21 μαθητές.
Απόγευμα της Κυριακής 13 Απριλίου 2003, ένα λεωφορείο με μαθητές της πρώτης Λυκείου επέστρεφε στο Μακροχώρι Ημαθίας από εκδρομή στην Αθήνα.
Το λεωφορείο στο οποίο επέβαιναν οι μαθητές κόπηκε στην μέση
Από το αντίθετο ρεύμα κυκλοφορίας στην κοιλάδα των Τεμπών ο οδηγός ενός φορτηγού που μετέφερε νοβοπάν από τον Προβατώνα Έβρου στην Αθήνα, έχασε τον έλεγχο και συγκρούεται πλαγιομετωπικά με το λεωφορείο στο 388ο χιλιόμετρο στην εθνική οδό Λάρισας- Θεσσαλονίκης. Κανείς δεν φανταζόταν πως από τα χαμογελαστά πρόσωπα των μαθητών θα κατέληγε σε τραγωδία στα Τέμπη.
Από τη σύγκρουση 21 μαθητές βρίσκουν τραγικό θάνατο ενώ άλλοι 9 τραυματίστηκαν σοβαρά. Τα σωστικά συνεργεία που έφτασαν στο σημείο έκαναν πάνω από δύο ώρες να απεγκλωβίσουν νεκρούς και τραυματίες, ενώ οι φωτογραφίες από τον τόπο του δυστυχήματος το έκαναν ακόμη πιο αποτρόπαιο, καθώς τα νοβοπάν έκοψαν στα δύο το πούλμαν.
Όλη η Ελλάδα πάγωσε στο άκουσμα του τραγικού τροχαίου
Ποιες ήταν οι αιτίες της σύγκρουσης στην τραγωδία των Τεμπών;
Οι αιτίες της σύγκρουσης αναλύθηκαν λεπτομερώς αλλά δεν έγιναν ποτέ 100% σαφείς. Ο οδηγός οδηγούσε έξι ώρες χωρίς διάλειμμα και τα ελαστικά του δεν ήταν σε καλή κατάσταση. Από την άλλη, το λεωφορείο είχε κριθεί ακατάλληλο λόγω παλαιότητας και έπρεπε να είχε αποσυρθεί τουλάχιστον 3 μήνες πριν.
Η δίκη έγινε πέντε χρόνια αργότερα τον Οκτώβριο του 2008, με τον οδηγό του λεωφορείου να αθωώνεται, αλλά ο οδηγός της νταλίκας καταδικάστηκε σε κάθειρξη 15 ετών. Οι ιδιοκτήτες της νταλίκας αλλά και του εργοστασίου νοβοπάν, καταδικάστηκαν από 4 μέχρι 14 χρόνια. Η εταιρεία κατέβαλλε επίσης το ποσό των 8.500.000 ευρώ στις οικογένειες των θυμάτων. Όπως είπε ο αντιδήμαρχος Βέροιας το 2012, «Παρά τις τιμωρίες, παρά τις αποζημιώσεις, τα παιδιά του Μακροχωρίου δεν θα γυρίσουν ποτέ πίσω».
Πηγή: iefimerida.gr
Σ.σ. Προτίμησα την αναδημοσίευση από το να αποτολμήσω να γράψω το πως τις έζησα εκείνες τις τραγικές στιγμές… Ξέρω ότι δεν θα άντεχα να κάνω κάτι τέτοιο…
Θυμάμαι, μιλούσα ζωντανά στο ραδιόφωνο ενώ πήγαινα προς Μακροχώρι… Περνώντας το ΔΑΚ πάγωσα… Μια ατέλειωτη σειρά από νεκροφόρες… Κάθε νεκροφόρα κι ένα λευκό φέρετρο… Κι ένα απέραντος θρήνος… Η φωνή στο ακουστικό μ’ έκανε να συνειδητοποιήσω ότι είχα σταματήσει να μιλάω… Και δεν ξαναμίλησα… Δε μπορούσα… Μόνο έκλεισα το τηλέφωνο… Μη με ρωτήσετε αν έκλαψα… Εκείνες τις στιγμές ακόμη και οι πέτρες δακρύσανε…
Δ.Κ.
