Το βιβλίο ¨Μπιζίμ Κιουτάχεια¨ της Βεροιώτισας Σοφίας Καραγαβριηλίδου θα παρουσιαστεί στην Δημόσια Κεντρική Βιβλιοθήκη της Βέροιας.
Σε συνέχεια των εκδηλώσεων για την επέτειο των 100 χρόνων από τη Μικρασιατική καταστροφή, τη Γενοκτονία και την προσφυγιά του Ελληνισμού από την Μικρά Ασία, ο Σύλλογος Μικρασιατών Νομού Ημαθίας, σας προσκαλεί την Τετάρτη 31 Μαΐου, στις 6 το απόγευμα, στην αίθουσα εκδηλώσεων της Δημόσιας Κεντρικής Βιβλιοθήκης της Βέροιας, στην παρουσίαση του βιβλίου με τίτλο “ΜΠΙΖΙΜ ΚΙΟΥΤΑΧΕΙΑ” της Βεροιώτισσας συγγραφέως ΣΟΦΙΑΣ ΚΑΡΑΓΑΒΡΙΗΛΙΔΟΥ.
Τα δύο νέα βιβλία της Σοφίας Αντ. Καραγαβριηλίδου για τη Μικρασιατική Καταστροφή, κυκλοφορούν από τις εκδόσεις «Μύρτος».
Ο πρώτος τόμος, πραγματεύεται ένα ειδικό θέμα, που αφορά τη μουσικοχορευτική παράδοση ενός συγκεκριμένου τόπου, μιας πόλης με μεγάλη ιστορία από τους Βυζαντινούς ακόμα χρόνους, της Κιουτάχειας της Μικράς Ασίας, Κοτυαίου κατά την αρχαιότητα. Κι αυτό γιατί από εκεί είναι η καταγωγή της συγγραφέως. Βασίζεται σε ερευνητική εργασία που ξεκίνησε εδώ και τέσσερις δεκαετίες με καταγραφές ανθρώπων της πρώτης γενιάς.
Περιλαμβάνει ανάλυση των χορών που χόρευε ο Ρωμαίικος πληθυσμός αυτής της πόλης και αρκετά μεγάλο αριθμό τουρκόφωνων τραγουδιών με τη μετάφρασή τους στα ελληνικά και την καταγραφή της μελωδίας τους σε νότες. Επίσης ελληνόφωνα τραγούδια που διδάσκονταν στην Αστική Σχολή της πόλης της Κιουτάχειας.Ταυτόχρονα παρουσιάζεται η ένταξη της μουσικοχορευτικής παράδοσης στην κοινωνική ζωή του τόπου και τα πρόσωπα που εμπλέκονται σε αυτήν.
Πλούσιο είναι το φωτογραφικό υλικό από πρωτότυπη φωτογράφηση του τόπου, αλλά και των προσώπων κατά την εκτέλεση των χορών. Το βιβλίο συνοδεύεται από ένθετο CD με αυθεντικές ηχογραφήσεις δίχως τη συνοδεία μουσικών οργάνων.
Ο δεύτερος τόμος είναι ένα αφιέρωμα στις οικογένειες που συνέθεταν το ανθρώπινο δυναμικό της ελληνικής κοινότητας της πόλης Κοτυαίου – Κιουταχείας της Μ. Ασίας, μιας πόλης από τις σημαντικότερες της περιοχής της αρχαίας Φρυγίας. Είναι ένα αφιέρωμα στη μνήμη αυτών των ανθρώπων που αναγκάστηκαν με βίαιο τρόπο να εκπατρισθούν, να γίνουν πρόσφυγες και να αρχίσουν, όσοι επέζησαν, τη ζωή τους από την αρχή.
Η ζωή φάνηκε σκληρή γι’ αυτούς. Άφησαν το βιός τους στην προ αιώνων πατρίδα τους, τη Μ. Ασία και ήλθαν αποδεκατισμένοι στη νέα τους πατρίδα, αυτήν που αποτελούσε γι’ αυτούς όραμα και την είχαν μέσα στην καρδιά τους, την Ελλάδα. Αγωνίστηκαν για να γίνουν αποδεκτοί όμως δεν πτοήθηκαν.
Σήμερα δέκα δεκαετίες μετά, τους αναγνωρίζεται πλέον η νέα πνοή που έφεραν στον τόπο και η συνεισφορά τους στην εξέλιξή του. Οι ίδιοι αλλά και οι απόγονοί τους, καταθέτουν εδώ τις μνήμες τους, μαζί με άφθονο φωτογραφικό υλικό, ως ένα μνημόσυνο γι’ αυτούς που δεν είναι πια μαζί μας.
