Δικηγορικός Σύλλογος Βέροιας: Ετήσιο πνευματικό μνημόσυνο για τους αποβιώσαντες δικηγόρους
Ο Δικηγορικός Σύλλογος Βέροιας, σε συνεργασία με την Επιτροπή Διαχειρίσεως Περιουσίας Κληροδοτήματος Αναστασίου Κάππου, διοργάνωσε το απόγευμα της Τρίτης 30/1/2024 στην αίθουσα εκδηλώσεων του Δικηγορικού Συλλόγου «ΦΙΛΟΚΤΗΜΩΝ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ», ετήσιο πνευματικό μνημόσυνο υπέρ των αποβιωσάντων δικηγόρων.
Την εκδήλωση χαιρέτισε ο Πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Βέροιας, Στέργιος Σουροβίκης, ο οποίος μνημόνευσε και τα ονόματα των αποβιωσάντων δικηγόρων.
Στην εκδήλωση παραβρέθηκαν ο Δήμαρχος Βέροιας Κωνσταντίνος Βοργιαζίδης, ο Πρωτοσύγκελος πατήρ Αθηναγόρας, ο εκπρόσωπος του Διοικητή της Ταξιαρχίας, ο Διοικητής της Π.Υ. Βέροιας Αλέξανδρος Κουβακάς, η Πρόεδρος της Φιλοπτώχου Κυριών Βέροιας Δέσποινα Τελάλογλου, μέλη του Δικηγορικού Συλλόγου Βέροιας.
Στη συνέχεια ακολούθησε η απονομή χρυσής λίρας από τον Δήμαρχο Βέροιας, στην Ηλιάνα Καλογήρου, απόφοιτη Λυκείου της Βέροιας που πρώτευσε στη σχολική περίοδο 2022-2023.
Ακολούθησε ομιλία από τον Δικηγόρο Δημήτρη Χατζηαλεξίου, με θέμα «Η δημιουργία του Αλβανικού κράτους και ο αποχωρισμός της Βόρειας Ηπείρου».
Δημ. Χατζηαλεξίου: “Η δημιουργία του Αλβανικού κράτους και ο αποχωρισμός της Β.Ηπείρου” (30/1/2024)
*Ρεπορτάζ: Βούλα Αλμαλιώτη
Η ομιλία του κ. Χατζηαλεξίου :
<<Τὴν χρήση τοῦ λόγου έδωσε σε εμας τοὺς ἀνθρώπους ὁ δημιουργὸς ἡμῶν Θεὸς για να φανερώσουμε ὁ ἕνας στον ἄλλον τις σκέψεις μας καί, ὡς κοι-νωνικὰ ὄντα, μετάδιδουμε ἕκαστος στὸν πλησίον του τὰ κρυ-πτὰ τῆς καρδίας του(…)>>για αυτό και όταν <<ἡ σκέψη μας ἐκφρασθει με την φωνῆ μεταβαίνει ἀπὸ τὸν λέγοντα εἰς τὸν ἀκούοντα, ἔχουσα ὡς μέταφορικὸ μέσο τὸν λόγο.>> τα παραπάνω λογια ανηκουν στον μέγα Βασίλειο και αναφέρονται στην ομιλία του προσεχε σε αυτο .
Ο Βασίλειος ήταν και συνάδελφος δικηγόρος της εποχής του και ένας εκ των τριών ιεραρχών που γιορτάζουν σήμερα .
Η ήμερα της Γιορτής των τριών ιεραρχών είναι μια γιορτή που έχει συνδεθεί με την παιδεία. Και η ιστορία είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την παιδεία για αυτό και θα θα αναπτύξω ένα θέμα ιστορικό που είναι και παράλληλα επίκαιρο.
Θα σας μιλήσω σχετικά με τη δημιουργία του αλβανικού κράτους και τον αποχωρισμό της Βόρειας Ηπείρου.
Στα τέλη του 19ου και τις αρχές του 20 αιώνα η Εναπομείνουσα οθωμανική αυτοκρατορία βρίσκεται υπό διάλυση Οι λαοί των Βαλκανίων σταδιακά Αποκτούν την ανεξαρτησία τους.
Η Έντιθ Ντάραμ Διάσημη Βρετανίδα ανθρωπολόγος που έχει μείνει γνωστή Για τις ανθρωπολογικές τις έρευνες στην Αλβανία καταγράφει το 1908 τα λόγια ένας Αλβανού Γέροντα << Η Οθωμανική Αυτοκρατορία είναι ένα παλιό σπίτι, σάπιο και ετοιμόρροπο έχει υποστυλώματα μέσα κι έξω και κανείς δεν ξέρει πόσο θ’ αντέξει ακόμα. Αν όμως προσπαθήσει κανείς να το επισκευάσει μετακινώντας έστω κι ένα υποστύλωμα –ακόμα κι ένα τούβλο- θα γκρεμιστεί επάνω του. Είναι πια πολύ αργά για επισκευές>>>
Και πράγματι το ανατολικό ζήτημα δεν επιλύθηκε αλλά απλώς εξαφανίστηκε σημειώνει ο Άλμπερτ Λίντεμαν ο μεγάλος ασθενής η οθωμανική αυτοκρατορία κατέρρευσε.
Από την Διαλυμένη αυτοκρατορία δημιουργήθηκαν πολλά κράτη όμως το πως η Αλβανία έγινε κράτος είναι εξαιρετικά πολύπλοκο ζήτημα.
Αρχικά θα μπορούσαμε να πούμε πως η σημαντικότερη στιγμή αλβανικής πνευματικής αναγέννησης είναι το συνέδριο του Βερολίνου το 1878 ο Βασίλης Ραφαηλίδης παρατηρεί ότι στο συνέδριο αυτό οι μεγάλες δυνάμεις της εποχής επιχειρούν για πρώτη φορά στην ιστορία της Αλβανίας να χαράζουν τα σύνορα ενός αλβανικού κράτους.
Λίγες ημέρες πριν το συνέδριο είχε δημιουργηθεί και ο Σύνδεσμος της Πρίζρενης γνωστότερος ως Λίγκα της Πριζρενης ,ένας σύνδεσμος με στόχο την ενοποίηση των αλβανικών εδαφών και την ανάπτυξη της αλβανικής γλώσσας, εκπαίδευσης, πολιτισμού και λογοτεχνίας.
Πλέον ο δρόμος της ανεξαρτησίας έχει αρχίζει να Χαράσσεται.
Το 1908 το κίνημα των Νεοτούρκων Ρίχνει την χαριστική βολή στην Οθωμανική αυτοκρατορία.
Στόχος αυτού του κινήματος που έχει την εξουσία στα χέρια του είναι η δημιουργία ενός κοσμικού κράτους Όχι πολυεθνικού όπως η οθωμανική αυτοκρατορία αλλά εθνικού με παράλληλη εξαφάνιση ή ενσωμάτωση όλων των μειονοτήτων.
Πολλοί Αλβανοί αρχικά στήριξαν το νέο τουρκικό κίνημα γι’ αυτό και οι Αλβανοί Αξιωματικοί του οθωμανικού στρατού προσχώρησαν τους Νεότουρκους με την ελπίδα ότι θα υπάρξει μία αποκέντρωση της οθωμανικής αυτοκρατορίας έτσι θα μπορούσε να ιδρυθεί ένα αλβανικό κράτος Σύντομα όμως τα σπάσανε
Και έτσι μετά την επανάσταση των Νεοτούρκων το 1908, άρχισαν εξεγέρσεις των Αλβανών με κύρια αιτήματα άρση των μέτρων για τον αφοπλισμό την φορολογία και την αναγνώριση του αλβανικού έθνους και των συνόρων της Αλβανίας
Τα παραπάνω ζητήθηκαν επίσημα πρώτη φορά με το υπόμνημα του 1911 Που απευθύνονταν στις μεγάλες δυνάμεις και την υψηλή πύλη Που έμεινε γνωστό ως γρετσε μεμοραντουμ.
Με το οποίο ζητούσαν διοικητική αποκέντρωση των βιλαετιών Που ζούσαν οι Αλβανοί, Αναγνώριση του αλβανικού έθνους με όλα τα δικαιώματα που έχουν οι άλλες εθνότητες, την χρήση της αλβανικής γλώσσας παράλληλα με την τουρκική στην διοίκηση, οι Τουρκικές αρχές του τόπου Να γνωρίζουν αλβανικά , Οι φόροι που συλλέγονται στην Αλβανία να διατίθεται για οικονομική και πολιτιστική ανάπτυξη, Οι Αλβανοί να εκτίουν την στρατιωτική τους θητεία στην Αλβανία , Οικονομική ενίσχυση για τις ζημιές της εξέγερσης, επιστροφή των όπλων και άλλα.
Αξίζει να αναφερθεί ότι ουσιαστικά οι Αλβανοί δε ζητούσαν ανεξαρτησία αλλά αυτονομία εντός του οθωμανικού κράτους.
Όλα τα αιτήματα του υπομνήματος απορρίφθηκαν
Και το 1912 έγινε εξέγερση των Αλβανών στο βιλαέτι Του Κοσόβου
Ο Μετέπειτα πρωθυπουργός της Αλβανίας Χασάν Πριστινα Υποβάλλει στις 9 Αυγούστου 1912 νέο Υπόμνημα που θα μείνει Γνωστό έως τα 14 σημεία του Χασαν Πριστινα.
Όπου οι Αλβανοί υπαναχωρούν από το πάγιο αίτημα της αυτονομίας και θέτουν γενικά μόνο αιτήματα. Τα οποία υψηλή πύλη δέχεται μερικώς.
Στις 28 Νοεμβρίου 1912 στην Αυλώνα Σε συνέλευση 40 Αντιπροσώπων με βασικό παράγοντα τον Ισμαήλ Κεμάλ κηρύσσεται η Αλβανία Ανεξάρτητο κράτος Και υψώνει σημαία στο Μπαλκόνι του κτιρίου που υπογράφτηκε η διακήρυξη της ανεξαρτησίας .
Στις 4 Δεκεμβρίου 1912 Ορίζεται προσωρινή κυβέρνηση Η διεθνής αναγνώριση της Αλβανία ως κράτος αλλά και το μέλλον Του κράτους αυτού συζητείται στην πρεσβευτική διάσκεψη του Λονδίνου Τον Δεκέμβριο του 1912 στην οποία ο Βρετανός υπουργός εξωτερικών Έντουαρτ Γκρέι εξετάζει το διεθνές καθεστώς της Αλβανίας την οργάνωση του νέου κράτους και τον καθορισμό διεθνών αποδεκτών συνόρων Το κατά πόσο βέβαια τα σύνορα αυτά ήταν δικιά διαφαίνεται σε ένα λόγο που εκφώνησε ο ίδιος ο gray στην Βουλή των κοινοτήτων στις 12 Αυγούστου 1913 όπου δηλώνει απερίφραστα πως βασικός στόχος της συμφωνίας για τα σύνορα ήταν να ικανοποιηθούν οι μεγάλες δυνάμεις.
Η Μιράντα Βίκερς Διάσημη Βαλκανιολόγος παρατηρεί πως η διάσκεψη αποφάσισε Να αναγνωρίσει την Αλβανία ως αυτόνομο κράτος υπό Οθωμανική επικυριαρχία προκειμένου να καθησυχάσει την Αυστροουγγαρία που ήταν αποφασισμένη να μην επιτρέψει σε καμιά αντίπαλη της δύναμη να πάρει τη θέση της Πύλης .
Ως ανεξάρτητη πλέον η Αλβανία υπό ισχυρή αυστριακή επιρροή θα μπορούσε να γίνει άλλο ένα εμπόδιο για την επέκταση της Σερβίας τα Βαλκάνια.
Μέσα σ’ αυτό το κλίμα της ίδρυσης του αλβανικού κράτους οι μεγάλες δυνάμεις θέτουν το δίλημμα στον Βενιζέλο Νησιά Αιγαίου η βόρεια Ήπειρος;
Ο Βενιζέλος επιλέγει τα νησιά του Αιγαίου εκτιμώντας ότι με την ασταθή κατάσταση που υπήρχε στην Αλβανία Θα του Δοθεί στο μέλλον ευκαιρία διεκδίκησης και αυτού του μέρους .
Στις 17 Δεκεμβρίου 1913 υπογράφεται το «Πρωτόκολλο της Φλωρεντίας» με το οποίο η Κορυτσά, η Χειμάρρα, οι Άγιοι Σαράντα, το Βουθρωτό, το Αργυρόκαστρο και το Δέλβινο παραχωρήθηκαν στην Αλβανία. Και έτσι ο ελληνικός στρατός εγκαταλείπει την βόρεια ήπειρο Αλλά αμέσως όμως ξεκινάει αυτονομιστικό Κίνημα. τον Ιανουάριο του 1914 Συνέρχεται το πανηπειρωτικό συνέδριο Το οποίο αποφασίζει την αντίσταση των Ηπειρωτων και ορίζει αρχηγό του τον Γεώργιο Ζωγράφο Όπου σύντομα το Φεβρουάριο του ίδιου έτους Φτάνει στο Αργυρόκαστρο και σχηματίζει την κυβέρνηση Της αυτόνομης Ηπείρου Τα νέα προκαλούν ενθουσιασμό σε όλη την Ελλάδα Όπου οργανώνουν εράνους για την στήριξη του αγώνα , Εθελοντές τρέχουν να λάβουν μέρος Και αρχηγός στρατιωτικών αναλαμβάνει ο Δημήτριος Δούλης.
Σημαντική ήταν και η συμβολή των κρητικών οι οποίοι πολέμησαν Ηρωικά στη μάχη του Σάλεσι τον Απρίλιο του 1914 γνωστή έως μάχη των Κρητικών όπου η Ήττα των Αλβανών οδήγησε Στο να ζητήσουν ανακωχή την οποία αποδέχτηκε η κυβέρνηση της Βορείου Ηπείρου και διέταξε κατάπαυση του πυρός .
Τέλος σ’ αυτή την σύγκρουση έβαλε η Διεθνής Επιτροπή Ελέγχου Που ήταν μια επιτροπή που είχε συσταθεί από τις έξι μεγάλες δυνάμεις για τον έλεγχο της κατάστασης της Αλβανίας Και έτσι τον Μάιο του 1914 ο Βενιζέλος πείθει τους Βορειοηπειρώτες να υπογράψουν το πρωτόκολλο της Κέρκυρας Το οποίο ως γεγονός Βάζει τέλος τις εχθροπραξίες ωστόσο το περιεχόμενο της δεν εφαρμόζεται ποτέ.
Ο Αείμνηστος καθηγητής του Αριστοτέλειου Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης Σπύρος Σφετας στο βιβλίο του εισαγωγή στην Βαλκανική ιστορία γράφει << Η ίδρυση τελικά αλβανικού κράτους ήταν αποτέλεσμα της πολιτικής της Αυστροουγγαρίας και της Ιταλίας για να αποτραπεί η έξοδος των σέρβων στην Αδριατική Το Κόσοβο επιδικάστηκε στη Σερβία με την υποχρέωση των σέρβων να εγκαταλείψουν την Αδριατική και η Βόρεια Ήπειρο στην Αλβανία με αντάλλαγμα την παραχώρηση των νησιών του Αιγαίου στην Ελλάδα>>
Οι Μεγάλες δυνάμεις αποφάσισαν …
η βόρεια Ήπειρος περνάει οριστικά στο αλβανικό κράτος .
Η απόφαση αυτή όμως ανατρέπεται μερικές δεκαετίες αργότερα όταν στις 21 Νοεμβρίου 1940 ο Ελληνικός στρατός απελευθερώνει την Κορτισα , λίγους μήνες μετά ο στρατός Αποδυναμωμένος πλέον αφού έχει νικήσει Τον ελληνοϊταλικό πόλεμο χάνει Από το αδίστακτο γερμανικό Ραιχ.
Κατά την διάρκεια του Β παγκόσμιου πολέμου οι σύμμαχοι υποστηρίζουν Ότι όταν τελειώσει ο πόλεμος Θα ξανά πάρει πίσω η Ελλάδα την ήπειρο Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει ο Παναγιώτης Πιπινέλης Στο βιβλίο του για τον Γεώργιο Β στις 18/12/1942 ο, τότε υπουργός Εξωτερικών της Μ. Βρετανίας και μετέπειτα πρωθυπουργός Αντονι Ίντεν Διαβεβαιώνει τον Έλληνα Βασιλιά Γεώργιο Β’ «Απορώ διατί ανησυχείτε! Αφού είναι γνωστόν ότι η Βόρ. Ήπειρος είναι ιδική σας, και η κυριαρχία σας εις τα Δωδεκάνησα θα είναι αναγνωρισμένη στο τέλος του πολέμου>> .
Όμως μετά το τέλος του πολέμου Η Ελλάδα δεν πήρε πίσω την βόρεια ήπειρο Στην διάσκεψη της ειρήνης του 1946 ο Κωνσταντίνος Τσαλδάρης ζήτησε την προσάρτηση της Ηπείρου Αίτημα που παρακάμφθηκε Χωρίς να δοθεί καμία απάντηση
Οι μεγάλες δυνάμεις είχαν αποφασίσει ξανά.
Σας ευχαριστώ πολύ για την προσοχή σας”
Οι αποβιώσαντες δικηγόροι
Αθανασίου Σωτήριος
Αζίζογλου Θεοφάνης
Αλεβιζάκος Αντώνιος
Αλεξόπουλος Φώτιος
Αληχανίδου Ιωάννα
Αμοιρίδης Κωνσταντίνος
Αντωνόπουλος Γεώργιος
Αραπίδης Χαράλαμπος
Βαλταδώρος Άγγελος
Βασίλογλου Βλάσιος
Βαφείδης Αθανάσιος
Βλάχος Δημήτριος
Γαϊτάνης Γεώργιος
Γανοπούλου Ευμορφία
Γεωργιάδης Γεώργιος
Γιαμάς Αθανάσιος
Γιαμάς Ιωάννης
Γιαννάκηκ Αικατερίνη
Γιαννούλης Σωτήριος
Γκόρης Μιχαήλ
Γκούτα Ελένη
Γουδής Γεώργιος
Γρηγοριάδης Κυριάκος
Δαβόρας Αθανάσιος
Δάλλας Σωτήριος
Δημητρουλόπουλος Κων/νος
Δήμου Γεώργιος
Ευγενιάδης Απόστολος
Ζαρούκας Αθανάσιος
Ζουμπούλογλου Αναστάσιος
Ζωγράφος Νικόλαος
Ιωαννίδης Γεώργιος
Καζαμπάκας Εμμανουήλ
Καλιάνης Φώτιος
Καλοκύρης Εμμανουήλ
Κανελλίδης Αναστάσιος
Καπανίδης Κων/νος
Καραγιαννίδης Γέωργιος
Καρακώστας Κων/νος
Καραλής Αθανάσιος
Καραμίχος Μιχαήλ
Κατσάνος Δημήτριος
Κοντόπουλος Δημήτριος
Κότσυφας Δημήτριος
Κούγκας Κων/νος
Κουρτίδης Σταύρος
Κυριακίδης Λάμπρος
Κυρόπουλος Δημήτριος
Κύρου Εμμανουήλ
Κωστάκης Νικόλαος
Λαναράς Απόστολος
Λαχανόπουλος Αριστοτέλης
Μανωλίδης Δημήτριος
Μαρκοβίτης Νικόλαος
Μιλτσανίδης Νικόλαος
Μπαμπέτσας Βασίλειος
Μπαντής Χρήστος
Μπενάκης Πασχάλης
Μπεσίνας Νικόλαος
Μπογδαμπεΐδου Ιφιγένεια
Μπρουσκέλης Δημήτριος
Νόβας Ηλίας
Ντυμένος Φίλιππος
Οικονομάκης Παναγιώτης
Παζάρας Δημήτριος
Παντελίδης Κων/νος
Παπαβασιλείου Αλέξανδρος
Παπαδαντωνάκης Ευάγγελος
Παπαδόπουλος Γεώργιος
Παπαδόπουλος Σωτήριος
Παπαδόπουλος Φιλοκτήμων
Παπαδόπουλος Χρύσανθος
Παπαπαναγιώτου Παναγιώτης
Παπαχρυσάνθου Χαρίτων
Περδίκης Δημοσθένης
Πετρομελίδης Παύλος
Πετρουτσόπουλος Αντώνιος
Προυσαλιάδης Στέφανος
Σιδηρόπουλος Ισαάκ
Σιούγγαρης Γεώργιος
Σίσσας Αστέριος
Σπαθούλας Δημήτριος
Σπανίδης Αναστάσιος
Σύρμος Ιωάννης
Σφηνιάς Ευάγγελος
Τάκης Δημήτριος
Τασιανοπούλου – Παπαδοπούλου Ευαγγελία
Τουτζιάρης Θωμάς
Τσαμπάσης Ιωάννης
Τσαρούχης Γεώργιος
Τσαχουρίδης Αργύριοις
Τσιρτόπουλος Αντώνιος
Φιλιππίδου Ευαγγελία
Φιλοσίδης Μόντες
Χαλάτσης Νικόλαος
Χασιώτης Μιχάλης
Χατζηαντωνίου Δέσποινα
Χατζηδημητρίου Δημήτριος
Χατζηνικολάου Αντώνιος
Χατζής Νικόλαος
Χριστοδουλόπουλος Σόλων
Χριστοφορίδης Γαβριήλ
Πρόεδροι
Αλεβιζάκος Δημήτριος
Ζησέκας Ιωάννης
Γκούτας Αχιλλέας
Δημητρακάκης Ιωάννης
Ιατρόπουλος Σωκράτης
Κάππος Αναστάσιος
Καραβασίλης Φώτιος
Κατσαμπής Φώτιος
Κυρόπουλος Διονύσιος
Μάρκου Ιωάννης
Μούγγρης Νικόλαος
Μπιζάκης Κων/νος
Χατζηδήμου Γεώργιος
Αποβιώσαντες Υποθηκοφύλακες
Σακκάς Δημήτριος
Νοχουτίδης Συμεών
Βαγόπουλος Γρηγόριος
Αποβιώσαντες Δικαστικοί Υπάλληλοι
Κάμαλη Μαρία
Βέργος Θεόδωρος
Παναγιωτόπουλος Ξενοφών
Γίντσης Δημήτριος
Νούλας Χρήστος
Γιόκαλα Αικατερίνη
Ιωσηφίδης Ευάγγελος
Άτση Μαρία
Λάσκαρης Ιωάννης
Αργυριάδου Ευφροσύνη
Φιλιππάκη Ευστρατία
Σαραγατσής Αθανάσιος
Νικολαΐδης Αναστάσιος
Ζώκου Αλίκη
Κοκκαλιάρης Κων/νος
Κάμαλης Κων/νος
Αρχοντόπουλος Αθανάσιος
Σιμώνη Σταυρούλα
