Στα 27 χρόνια που υπηρετώ στην δημόσια εκπαίδευση συχνά έχω παρακολουθήσει σεμινάρια για την βελτίωση στη διαχείριση της σχολικής τάξης. Δυστυχώς όλα ήταν θεωρητικά δηλαδή με σοφία λόγου αλλά όχι με δύναμη που να μπορεί να ξεπερνάει δύσκολες καταστάσεις.
Οι μαθητές όμως από το Νηπιαγωγείο μέχρι και το Λύκειο γίνονται κάθε χρονιά και δυσκολότεροι στην αντιμετώπισή τους. Τόσα μηνύματα που δέχονται τα παιδιά από το διαδίκτυο, τόσο προβληματικές που έχουν γίνει σήμερα οι οικογένειες και η κοινωνία μας, πώς να τους κουμαντάρουμε στο σχολείο ;
Πριν χρόνια είπε σε ομιλία του ο γνωστός Μητροπολίτης Λεμεσού π. Αθανάσιος ότι είχε συμβουλέψει μια εκπαιδευτικό, που δεν μπορούσε να κάνει μάθημα σε μια τάξη, να κάμνει κάθε μέρα μια μετάνοια για κάθε παιδί. Η εκπαιδευτικός μετά από ένα μήνα είδε διαφορά στη συμπεριφορά των μαθητών προς το καλύτερο.
Σκέφτηκα τότε να το εφαρμόσω κι εγώ. Ήταν όμως δύσκολο γιατί με πονούσαν και τα γόνατα να κάμνω και πάνω από 120 μετάνοιες αν είχα μάθημα σε 5 τμήματα και άλλες μέρες δεν είχα χρόνο. Κι έτσι το παράτησα.
Φέτος άκουσα τον π. Νίκωνα Αγιορείτη να λέει σε ομιλία του κάντε και για μένα ένα κόμπο στο κομποσχοίνι, δηλαδή πέστε μια φορά «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησε τον δούλο σου Νίκωνα ιερομόναχο». Μη μου κάνετε είπε ένα ολόκληρο κομποσχοίνι, μόνο έναν κόμπο. Έτσι μου πέρασε η ιδέα να το εφαρμόσω για τους μαθητές μου.
Αυτό ήταν εύκολο και μπορούσα να το κάμνω κάθε φορά που τους είχα μάθημα. Είναι πολύ εύκολο ακόμα και σε 5 τμήματα να έχω μάθημα την επόμενη μέρα να περάσω και πάνω από 120 κόμπους στο κομποσχοίνι λέγοντας «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησε τον δούλο σου τάδε, την δούλη σου τάδε» βλέποντας τα ονόματα των μαθητών από τους καταλόγους που έχω. Δεν παίρνει ούτε 10 λεπτά.
Κάμνοντας την προσευχή με το κομποσχοίνι με ένα κόμπο για κάθε μαθητή και μαθήτρια κατάλαβα ότι δεν βοηθιόντουσαν οι μαθητές μου. Βοηθιόμουν εγώ να τους κάμνω μεγαλύτερη υπομονή. Πως μπορούσα να εξοργιστώ υπερβολικά με ότι αταξία κι αν έκαμνε ο μαθητής αφού την προηγούμενη μέρα είχα παρακαλέσει τον Χριστό να τον ελεήσει ; Ακόμα και να χρειαστεί να επιβάλλουμε κάποια τιμωρία στον μαθητή για την συμπεριφορά του δεν μας χαλάει την διάθεση επειδή το κάμνουμε από αγάπη.
Τι επιλογές έχουμε οι εκπαιδευτικοί με κάποιο τμήμα που υπάρχει φασαρία και δυσκολεύεται το μάθημα να γίνει όπως πρέπει ; Η πιο συχνή επιλογή είναι να το αποδεχτούμε και να κάμνουμε το μάθημα έστω και με φασαρία ή να κατεβάσουμε τις απαιτήσεις του μαθήματος γιατί γνωρίζουμε ότι κανείς δεν μπορεί να μας βοηθήσει. Θυμάστε πέρσι τι αντιμετώπιση είχε ο συνάδελφος που χαστούκισε την μαθήτρια ποιος ξέρει για ποιο λόγο και το υπουργείο παιδείας τον απέλυσε εξ αιτίας των βίντεο που τράβηξαν οι μαθητές με τα κινητά που απαγορεύεται να έχουν στο σχολείο.
Ναι αλλά πως θα ανεχτείς οι μαθητές για τους οποίους παρακαλάς τον Χριστό να τους ελεήσει να μην παίρνουν την μόρφωση που πρέπει; Δεν θα σε αφήσει αυτή η τόσο μικρή και εύκολη προσευχή να αποδεχτείς να υπάρχει φασαρία στην τάξη και να μην ωφελούνται οι μαθητές όσο πρέπει από το μάθημά σου. Θα σε προφυλάξει ακόμα και από την παγίδα της ήσσονος προσπάθειας, αλλά θα σε ωθεί να προσφέρεις συνεχώς τον καλύτερο εαυτό σου.
Λέει κάπου ο Απόστολος Παύλος ότι η Ορθόδοξη Πίστη μας δεν είναι με σοφία λόγου δηλαδή δεν είναι σοφά και όμορφα λόγια αλλά είναι δυνατή στην πράξη. Δεν λέω ότι δεν είναι καλά τα σεμινάρια που μας κάμνουν για την διαχείριση της σχολικής τάξης, ότι ξέρεις καλό είναι, αλλά δεν μπορούν να μας δώσουν την δύναμη για να πετύχουμε μια καλή διαχείριση της σχολικής τάξης.
*Του Χαράλαμπου Παπαδόπουλου
