«Τι λες ρε θείο;»
Μια χούφτα «γραφικοί», ούτε τριάντα όλοι μαζί, για δεύτερη φορά ξύπνησαν «αχάραγα», όπως λέει και μια καλή φίλη για να μπούνε μπροστά από τα φορτηγά που μετέφεραν εξαρτήματα για ανεμογεννήτριες.
Αυτή τη φορά ήταν λίγο παραπάνω σε σχέση με την πρώτη φορά που έκαναν το ίδιο… Όλοι μαζί από Ημαθία και Εορδαία, καμιά τριανταριά άτομα. Όλοι μαζί από τις δυο πλευρές ενός βουνού που μέρα με τη μέρα ολοένα και περισσότερο μοιάζει όλο και λιγότερο με βουνό…
Από την πλευρά της Ημαθίας η κορυφογραμμή θυμίζει «Γεντι-Κουλε». Για το καλό μας…
Στην εκεί πλευρά επιβεβαιώνεται ο επιφωνηματικός πανηγυρισμός του κ. Άδωνη για την πορεία της ελληνικής οικονομίας: «βζινννννν»!!!
Χωρίς να διευκρινίσει ποιους αφορά το πανηγυρικό «βζινννννν»… Αν αναφερόταν σε μερικές εταιρίες – συμπτωματικά, φίλα προσκείμενες προς την κυβέρνηση – τότε το επιφώνημα ήταν μάλλον πολύ επιεικές. Για τους «ημέτερους» είναι πολλά τα «βζινννννν»… Πάρα πολλά…
Άλλωστε αυτοί ενδιαφέρουν, αυτοί είναι οι «πυλώνες», στο τέλος-τέλος, αυτοί είναι το ίδιο το κράτος…
Για τους υπόλοιπους δεν χρειάζεται καμιά αναφορά, καμιά ενασχόληση, κανένας λόγος…. Ας πρόσεχαν…
Το Βέρμιο εδώ και καιρό έχει πάψει να υπάρχει με τη γεωμορφολογική έννοια. Προοπτικά θα πάψει να υπάρχει και με τη φυσική έννοια. Θα πάψει να υπάρχει με τα χαρακτηριστικά του συστατικού του φυσικού περιβάλλοντος. Η φύση πάντα εκδικείται τη βίαιη διατάραξη της αρμονίας της.
Καμιά τριανταριά «γραφικοί» ξύπνησαν «αχάραγα» και ύψωσαν κραυγή διαμαρτυρίας. Την ίδια ώρα που κάποιοι «πονηροί» προπαγάνδιζαν τις ευεργετικές(!!!) συνέπειες των ανεμογεννητριών στην προστασία των βουνών και των δασών!!!!
Το ξέρουμε άλλωστε από την ιστορία. «Οι Γερμανοί είναι φίλοι μας»…
Σε ένα περιβάλλον «ξηρασίας» και ανασφάλειας, ο κόσμος ζει με την ηττοπάθεια μέσα του. Δεν ζει πλέον… Αγωνίζεται να επιβιώσει… Πού καιρός για «οράματα» και «ιδεολογίες»…
Εξαιρετικά βολική κατάσταση για τους «ημέτερους»…
Άλλωστε σε τέτοιες εποχές πάντα θριάμβευαν οι επιτήδειοι… Κοτζαμπάσηδες, μαυραγορίτες και τα τσιράκια τους…
Πάντα λίγοι τραβούσανε μπροστά. Και συνήθως, στο τέλος, τους φυλακίζανε ή τους στήνανε στον τοίχο…
Στην «νέα τάξη πραγμάτων», τα «πράγματα» είναι οι άνθρωποι… «Τάξη» είναι τα κέρδη…
Κλείνω δανειζόμενος την παραστατική περιγραφή που κάνει ένας φίλος συνομιλώντας με έναν νέο… Για την καταστροφή του βουνού…
«Τι λες ρε θείο»!!!
Ο νεαρός τις επόμενες μέρες έφυγε από την πόλη του για «σαιζόν» σε νησί… Έφυγε για να εξασφαλίσει τα προς το ζειν… Και δεν είναι ο μόνος…
Μια έρημη «επαρχία» «φαιό νταμάρι»…. Σπαρμένη με την λυσσασμένη παράνοια για κέρδος…
Δ.Καρ
