Στο κατάμεστο φουαγιέ της Αντωνιάδειας Στέγη Γραμμάτων & Τεχνών, παρουσιάστηκε το απόγευμα της Δευτέρας 13/3/2023 το cd «Αστικά τραγούδια της Βέροιας».
Για την έκδοση επιλέχθηκαν 14 αντιπροσωπευτικά τραγούδια και σκοποί τόσο από τον κύκλο της κοινωνικής ζωής, κυρίως τραγούδια της αγάπης, όσο και από τον κύκλο του χρόνου.
Την εκδήλωση συντόνισε ο Σάκης Σταυρίδης, χοροδιδάσκαλος στο Τμήμα Λαογραφίας της ΚΕΠΑ Δ. Βέροιας, ο οποίος μίλησε και για το ιστορικό δημιουργίας του cd.
Εισηγητές στην εκδήλωση ήταν ο Θωμάς Λιόλιος με θέμα: “Πέτρα που κυλάει δεν χορταριάζει” -Η δύναμη της παραδοσιακής μουσικής μέσα από μια προσωπική ιστορία, και ο Θωμάς Δημητράκης με θέμα: “Αναμνήσεις από την παλιά Βέροια”.
Σύντομο λόγο απηύθυνε ο υπεύθυνος φιλολογικής επιμέλειας, Στέργιος Λιούλιας.
Λίγα λόγια για την έκδοση
Η καταγραφή και κατ’ επέκταση η διάσωση της τοπικής πολιτιστικής παράδοσης έχει σημειώσει τις τελευταίες δεκαετίες σημαντική πρόοδο καθώς το ενδιαφέρον ολοένα και περισσότερο επικεντρώνεται στην έρευνα και μελέτη γεωγραφικά περιορισμένων περιοχών, συμβάλλοντας κατ’ αυτόν τον τρόπο στην ανάδειξη του ρόλου της τοπικής ιστορίας στη βαθύτερη κατανόηση της ανθρώπινης περιπέτειας στον χώρο και τον χρόνο.
Σε έναν ταχύτατα μεταβαλλόμενο κόσμο η διάσωση της τοπικής πολιτιστικής ταυτότητας είναι πλέον πιο επίκαιρη από ποτέ όχι μόνο για τους ανθρώπους που βίωσαν και σήμερα ανακαλούν στη μνήμη τους εικόνες, ήχους, αρώματα, συναισθήματα άμεσα συνδεδεμένα με τα πιο σημαντικά γεγονότα στον κύκλο της ζωής από μια εποχή που έχει φύγει ανεπιστρεπτί αλλά και για εκείνους που οι παραπάνω προσλαμβάνουσες παραστάσεις αποτελούν απλά περιγραφές και αφηγήσεις.
Μέσα στο πλαίσιο αυτό εντάσσεται και η παρούσα προσπάθεια η οποία έχει ως σκοπό – στο μέτρο του δυνατού και του εφικτού – την καταγραφή της πλούσιας μουσικοχορευτικής παράδοσης της πόλης μας, της Βέροιας.
Καθώς μάλιστα μέχρι σήμερα δεν έχει πραγματοποιηθεί μια συστηματική προσπάθεια καταγραφής της ζωντανής μουσικοχορευτικής παράδοσης της πόλης, η ανά χείρας παραγωγή με το πρωτότυπο υλικό της επιχειρεί να συμπληρώσει ένα κενό στη μελέτη του λαϊκού πολιτισμού της πόλης.
Ευτυχές έργο θα ήταν το προσφερόμενο και εν πολλοίς ξεχασμένο υλικό να αποτελέσει αιτία και αφορμή ώστε να ακουστεί και πάλι στα σπίτια, στις πλατείες και στις γειτονιές της πόλης και να ξεσηκώσει στο χορό όχι μόνο τους παππούδες και τις γιαγιάδες μας αλλά και τα εγγόνια.
