Με το κεφάλι στην άμμο δεν υπάρχει ούτε «παλιά», ούτε νέα…
Η πρώτη επίσημη εμφάνιση της «Νέας Αριστεράς» στη Βέροια και ένας χειμαρρώδης Δημήτρης Τζανακόπουλος, έδωσαν το «στίγμα» του πολιτικού εγχειρήματος.
Ακόμη ένα επεισόδιο στον αέναο κύκλο των «διασπάσεων» της αριστεράς ή μια νέα πραγματικότητα;
Οι κρίσεις και οι βολές κατά το εναπομείναν και σπαρασσόμενο μητρικό τμήμα του ΣΥΡΙΖΑ, αναμενόμενα οξείς. Σαν τα «πικρά» που συνήθως λέγονται μετά από έναν χωρισμό…
«Οι καιροί ου μενετοί» και το νέο πολιτικό εγχείρημα σπεύδει να καλύψει το όποιο κενό αφήνει ο υπό διαμόρφωση σε ρυθμούς Κασσελάκη, ΣΥΡΙΖΑ. Στο χώρο μιας «αριστεράς», όπως την αντιλαμβάνεται ο καθένας και με το ερώτημα, εάν υπό τον όρο «αριστερά» αντιλαμβάνονται άπαντες το ίδιο.
Από τους παρευρισκόμενους μίλησε πρώτος ο κ. Μπέκης. Και είπε ότι συνεργάστηκε δυο φορές με τον ΣΥΡΙΖΑ στις δημοτικές εκλογές. Χάριν οικονομίας χρόνου, δεν είπε ότι στις αλήστου μνήμης εκείνες εποχές, ο «καθοδηγητής» του κόμματος για θέματα αυτοδιοίκησης ανήκε σε άλλη παράταξη, και όχι στην παράταξη που στήριζε το κόμμα του!!!
Και αυτό πέρασε σαν μια αμελητέα παρενέργεια…
Ήταν ο ίδιος ο οποίος καταγγέλθηκε ονομαστικά και δημόσια ότι σαν υπεύθυνος του κόμματος για την αυτοδιοίκηση, στήριξε άλλο ψηφοδέλτιο στις δημοτικές εκλογές!! Και δεν άνοιξε ρουθούνι…
Όπως πέρασε περίπου σαν ασήμαντη λεπτομέρεια ότι την ίδια στάση κράτησε και ένας εκ των βουλευτών του κόμματος!!!
Έλα, δεν πειράζει μωρέ… Τι να κάνουμε τώρα; Έχει ξαδέρφια στο άλλο ψηφοδέλτιο…
Μετά από εκείνα τα απίθανα, ο δεύτερος εξαφανίστηκε από το πολιτικό προσκήνιο (μια 4ετία βουλευτικών αποζημιώσεων δεν τα λες και λίγα….) και πλέον χαράζει «καριέρα» δημεγέρτη ενάντια στα κακώς κείμενα αυτού του τόπου..
Ο πρώτος εκλέχθηκε «δόξει και τιμή» και συνεχίζει να παριστάνει την υψηλή «πολική διανόηση» του μεταβολισμένου ΣΥΡΙΖΑ…
Κάτι άλλοι τύποι, μόνιμοι υβριστές, με πολιτικό IQ πίθηκου, αλλά με ύφος και πρακτικές «μπράβου σε σκυλάδικο», εξαιρετικά χρήσιμοι να παριστάνουν το «φόβητρο» κάθε κριτικής.
Κάποιοι συναλλασσόμενοι χάριν προσωπικής προβολής με «αόριστα» ΜΜΕ, σε μια προκλητική σειρά ενεργειών φυλαρχικού χαρακτήρα…
Μια πολυτελής «Mercedes» που κυκλοφορούσε επιδεικτικά – σαν τον έφηβο που του χάρισαν το πρώτο του μηχανάκι – με τον προκλητικό οδηγό να παριστάνει τον «πρίγκιπα» της κακιάς ώρας…
Λίγο μετά τις εκλογές του 2019 ρώτησα κορυφαίο – τότε – στέλεχος του κόμματος αν προσδιορίστηκαν οι πολιτικές ευθύνες για το εκλογικό αποτέλεσμα. Εισέπραξα μια εξαιρετικά απαξιωτική αντίδραση ως προς το ερώτημα: «Ε, όχι δα!!! Ποιες πολιτικές ευθύνες; Φταίμε εμείς που χάσαμε τις εκλογές;»
Το «στέλεχος» αυτό βρέθηκε ξανά στην πρώτη γραμμή της επικαιρότητας στην μετά Τσίπρα εποχή. Αγνοώντας ακόμη μια βασική αρχή: Ότι σε ένα εκλογικό αποτέλεσμα ο ηττημένος οφείλει να αναζητήσει και να προσδιορίσει με γενναιότητα και ειλικρίνεια, τα λάθη και τις αδυναμίες που τον γκρέμισαν από την κορυφή…
Η Αριστερά στην Ελλάδα είναι κάτι εξαιρετικά ειδικό. Πέρασε πολλά στάδια κουβαλώντας πάντα μια ίδια νοοτροπία. Αυτή της ευκολίας σε μεταλλάξεις και μεταμορφώσεις που όλες – μα όλες – σώνει και καλά είναι δικαιολογημένες και σωστές…
Κι όποιος τολμάει να διαφωνήσει, αντιμετωπίζεται – το ελάχιστο – σαν «εχθρός»… Άσχετο αν εκ των υστέρων δικαιώνεται…
Ο Κασσελάκης δεν έπεσε από τον ουρανό. Ούτε μπήκε στον ΣΥΡΙΖΑ κάνοντας διάρρηξη. Ούτε σκαρφάλωσε στην κορυφή επειδή είχε τις ικανότητες του Ταρζάν. Ο νέος πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ είναι η απότοκος, η φυσιολογική γέννα μιας χαώδους και χωρίς αρχές περιόδου που καρκινοβατούσε ανάμεσα στους εξουσιαστικούς τυχοδιωκτισμούς και στην αριστερή «αθωότητα».
Κάθε νέα αρχή είναι πάντα μια ελπιδοφόρα αρχή. Με μία προϋπόθεση: Να είναι το κεφάλι έξω από την άμμο. Γιατί με το κεφάλι χωμένο στην άμμο δεν υπάρχει ούτε νέα, ούτε παλιά… Θλιβερές καρικατούρες θα αναπαράγουν απογοητεύσεις…
Δ.Κ
