«…Γιατί δεν ήρθες, όσο ακόμα μπορούσες»;;;
Γροθιά στο στομάχι τα τελευταία γεγονότα που εξελίσσονται σχεδόν καθημερινά στην τοπική και όχι μόνο κοινωνία. Βομβαρδισμός ειδήσεων γυναικοκτονιών, δολοφονιών και πάσης φύσεως παραβατικών συμπεριφορών από ανήλικους και ενήλικους, από παιδιά και γονείς, με φόνους, βιασμούς και παγερά όλοι παρακολουθούμε το «κίνημα» του «άλλη μία».
Οι απόψεις στα διάφορα ποστ ποικίλουν, άλλοι κατηγορούν την γυναίκα που, ενώ αντιμετωπίζει σοβαρά ψυχολογικά – ψυχιατρικά προβλήματα τεκνοποιεί χωρίς να ακολουθεί την αγωγή της, άλλοι κατηγορούν το οικογενειακό περιβάλλον που, ενώ γνώριζε δεν ήταν κοντά της, άλλοι τις κοινωνικές υπηρεσίες που δεν κάνουν σωστά την δουλειά τους, άλλοι τους δασκάλους στα σχολεία για τα φαινόμενα βίας και τις ομάδες μπουλινγκ που δημιουργούνται, άλλοι τη χρήση των social media και την επιρροή τους στους νέους και άλλα πολλά βέβαια τα οποία κατά καιρούς διαβάζουμε.
Ανήκοντας λοιπόν σε μια δομή όπου ασχολούμαστε εξ αντικειμένου με περιστατικά βίας και κακοποίησης νιώθουμε την ανάγκη να τοποθετηθούμε πάνω στα τελευταία γεγονότα.
Κάθε μια τέτοια είδηση, σωματικής βλάβης ακόμη και απώλειας ανθρώπινης ζωής μας γεμίζει με ένα τεράστιο «γιατί», «γιατί δεν ήρθες όσο ακόμα μπορούσες να σώσεις κάτι». Γιατί ενώ πιθανόν γνωρίζεις την ύπαρξη αντίστοιχών δομών με την δική μας, δεν πίστεψες ότι θα μπορέσεις να βοηθηθείς.
Πολλές οι εκστρατείες, οι δράσεις αφύπνισης και ευαισθητοποίησης του κοινού με σκοπό να ενημερώσουν και να ενδυναμώσουν πιθανόν την κάθε μία, τον κάθε έναν, ώστε να πιστέψει ότι δεν είναι μόνος του, ότι υπάρχουν δομές που μπορούν να βοηθήσουν τον καθένα να βγει από μία δύσκολη συνθήκη.
Και εδώ τελικά έρχεται η απάντηση πως δεν μπορεί κανένας μόνος του, ούτε οι δύο ή οι τρεις να αλλάξουν αυτή την κατάσταση. Χρειάζεται όλοι μαζί να προσπαθήσουμε προς αυτή την κατεύθυνση, γονείς, πολίτες, φορείς, δομές, σχολεία, κοινότητες, κράτος. Σε αυτό το σημείο όλοι εμείς που ασχολούμαστε με ζητήματα κοινωνικής παθογένειας ερχόμαστε αντιμέτωποι πολλές φορές με μια ματαίωση των όσων με μεγάλο ζήλο και προσπάθεια προσπαθούμε να προλάβουμε και να αποτρέψουμε.
Αλλά τελικά αυτό που μας εμπνέει και μας ενισχύει, ώστε να συνεχίζουμε το έργο μας, είναι όλες αυτές οι γυναίκες που βοηθήσαμε και τελικά τα κατάφεραν, όλα αυτά τα παιδιά που απομακρύνθηκαν από ένα περιβάλλον όπου ασκούνταν ενδοοικογενειακή βία. Μία γυναίκα που μπόρεσε ξανά να σταθεί στα ποδιά της και να ενταχθεί στο κοινωνικό σύνολο, ανεξάρτητη πλέον από τον εκφοβισμό. Δεν είναι στιγματισμός, δεν είναι αδυναμία, δεν είναι ντροπή!
Οφείλεις να το κάνεις για τον εαυτό σου, να σε φροντίσεις, να μην σε αφήσεις έρμαιο των καταστάσεων που βιώνεις, οφείλεις να προστατεύσεις εσένα και πιθανόν τα παιδιά σου που εξαρτώνται από εσένα. Οφείλεις να θυμηθείς πως δεν είσαι υπεύθυνη για ό,τι σου συνέβη, αλλά είσαι υπεύθυνη που συνεχίζεις να το ζεις!
Βγες από την αδράνεια, το φόβο και την αναβλητικότητα σήμερα και μίλα!
Κάνε το πρώτο βήμα για τη ζωή σου και απευθύνσου στο Σύλλογο Κοινωνικής Παρέμβασης «Έρασμος»
Ο Ξενώνας Βραχείας Διαμονής της δομής μας, τηρώντας απολύτως το πρωτόκολλο κανόνων εχεμύθειας και απορρήτου, αποτελεί ένα ασφαλές καταφύγιο θυμάτων βίας (και μητέρας – παιδιού) ανεξαρτήτως φύλου, καταγωγής, κοινωνικής, οικονομικής επιφάνειας, πεποιθήσεων κ.ο.κ., και προσφέρει ΔΩΡΕΑΝ στέγη, διατροφή, ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, ψυχοκοινωνική στήριξη και νομική συμβουλευτική, παρέχοντας τη δυνατότητα σταδιακής ενδυνάμωσης και ομαλής κοινωνικής, ακόμη και εργασιακής επανένταξης, στο μέτρο του εφικτού.
Μη χάνεις την ελπίδα σου. Μη χάνεις χρόνο!
Τηλεφώνησε τώρα στην 24ωρη γραμμή υποστήριξης του «Έρασμου» 2331074073
Στείλε μήνυμα στο email: erasmos.veria@gmail.com
Έλα στα γραφεία μας, Μ. Αλεξάνδρου 17 Βέροια
Δευτέρα – Παρασκευή 9.00 – 14.00
Για την Επιστημονική Ομάδα της δομής
Η Κοινωνική Λειτουργός – Ολυμπία Λαζαρίδου
Η εν λόγω δράση εντάσσεται στο Πρόγραμμα «Κεντρική Μακεδονία 2021-2027″
Η πράξη συγχρηματοδοτείται από το Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Ταμείο
