Editorial – … Και μετά σου λέει, φταίνε τα παιδιά….

Editorial – … Και μετά σου λέει, φταίνε τα παιδιά….

Πολλές φορές διαπιστώνω πόσο δύσκολο πράγμα είναι ο διάλογος.

Διότι διάλογος προϋποθέτει «λόγο». Και ο λόγος είναι διεργασία της λογικής… Αυτής της ριμάδας που ο καθένας την αντιλαμβάνεται με μια τόσο δική του «λογική» που στο τέλος καταλήγει λογικό να είναι το παράλογο…

Αναστατώθηκε η τοπική κοινωνία από τα όσα συνέβησαν μεταξύ ανηλίκων παιδιών. Ανησυχητικά φαινόμενα έντονης βίας και αναλγησίας..

Υπήρξαν πολλοί – πάρα πολλοί – που εξέφρασαν την ανησυχία τους, διατύπωσαν απόψεις και γνώμες…

Υπήρξαν όμως και κάποιοι που ανάθεμά με αν κατάλαβα τί σκέφτονται, πως σκέφτονται και αν σκέφτονται…

Δεν συνηθίζω να μπαίνω σε ατέρμονες συνομιλίες που δεν βγάζουν πουθενά… Χαμένος χρόνος… Ο καθένας μας κουβαλάει το δικό του μυαλό και μ’ αυτό πορεύεται…  Μετάγγιση μυαλού δεν μπορεί να γίνει…

Όμως είναι κάποιες φορές – σαν κι αυτήν καλή η ώρα – που σε αναγκάζουν να διατυπώσεις δημόσια, απορίες….

Μια κυρία επέμενε από χθες να μάθει σε ποιο σχολείο συνέβη το επεισόδιο με τους ανήλικους. Αφήνοντας μάλιστα και υπονοούμενα περί …σκοπιμοτήτων απόκρυψης!!!

«Γιατί δεν μας λέτε σε ποιο σχολείο συνέβη το περιστατικό;», ρωτούσε και ξαναρωτούσε…

Δηλαδή καλή μου κυρία, αν σου πούμε ότι το επεισόδιο συνέβη στο 27^ο γυμνάσιο θα αλλάξει κάτι; Αυτό είναι για σένα το πρόβλημα; Το πού έγινε; Αν γινότανε σε κάποιο άλλο σχολείο θα είχε διαφορά;

Κάποιος άλλος ανακάλυψε ότι η επιθετική συμπεριφορά οφείλεται στην πλημμελή επιτήρηση από πλευράς καθηγητών κατά τη διάρκεια του διαλείμματος!!!

Δηλαδή τα παιδιά αυτά πριν πάνε στο σχολείο και μετά που φεύγουν από το σχολείο, είναι αγγελούδια. Και περιμένουν το διάλειμμα για να εκδηλώσουν την επιθετικότητά τους!!!

Κάποιοι άλλοι ζήτησαν περισσότερες «πληροφορίες»…

Μήπως εκτός από το σχολείο θέλετε να γράψουμε και τα ονόματα των παιδιών που ενεπλάκησαν στο επεισόδιο; Και τα ονόματα των παιδιών που παρακολουθούσαν;

Με τέτοιες «λογικές» μπορεί να γίνει σοβαρός και υπεύθυνος διάλογος;

Ειλικρινά υπάρχουν στιγμές που σε κάνουν να τρομάζεις στη ιδέα ότι πρέπει να επιχειρήσεις να συνεννοηθείς με έναν κόσμο – μειοψηφία ελπίζω – που δεν μπορεί να διακρίνει την είδηση από το κουτσομπολιό. Δεν μπορεί να καταλάβει ότι είναι άλλο πράγμα το να εντοπίζεις ένα πρόβλημα και είναι εντελώς άλλο πράγμα το να «κανιβαλίζεις» επάνω στο πρόβλημα.

Μιλάμε για 12χρονα και 13χρονα παιδάκια. Μιλάμε για εξαιρετικά ευαίσθητες ηλικίες. Μιλάμε για εξαιρετικά ευαίσθητα ζητήματα.

Θερμή παράκληση: Τουλάχιστον σε τέτοιες περιπτώσεις ας αφήσουμε στην άκρη την «κουλτούρα»  των μεσημεριανάδικων…

Ας αφήσουμε στην άκρη τον κουτσομπολισμό και ας σκύψουμε σοβαρά και υπεύθυνα επάνω από το πρόβλημα.

Τα παιδιά αυτά είναι η γενιά που έρχεται… Σε 5 χρόνια αυτά τα παιδιά θα ψηφίζουν. Θα είναι «πολίτες»… Συστατικό μέρος της κοινωνίας…

Αν εμείς βαδίζουμε στραβά πως θα δείξουμε σ’ αυτά τα παιδιά τον σωστό δρόμο;

Δ. Καρ.