Δεν ήταν χορός… Ήταν δέηση για τον Πανούλη….
Έντονα φορτίστηκε το κλίμα στο χορό της Ευξείνου Λέσχης Βέροιας το βράδυ του Σαββάτου 25/11 στο κτήμα Γκαντίδη, όταν έγινε αναφορά στον Παναγιώτη Μουρατίδη που πριν λίγες μέρες κίνησε για το στερνό ταξίδι.
Ο τελευταίος χορός ήταν αφιερωμένος στη θύμησή του… Ο ένδοξος πυρρίχιος χορός…
Μάτια υγρά, βλέμματα στον ουρανό, εκφράσεις γεμάτες πόνο και συγκίνηση…
Οι χορευτές οι ίδιοι που σήκωσαν στα χέρια τους τον αλησμόνητο «Πάντζιο» και τον συνόδευαν στην τελευταία τους κατοικία… Τώρα κρατούσαν στις ψυχές τους τον βαρύ πόνο…
Δεν περιγράφονται αυτές οι στιγμές….
Μοιρολόι στην αρχή και μετά ένας χορός ξέφρενος!!! Λεβέντικος!!! Άγριος!!!
Τα πόδια στη γη και η ψυχή στον ουρανό!!! Εκεί που είναι τώρα ο Πανούλης και βλέπει από ψηλά…
