Δεν υπάρχει λογική σε έναν κόσμο παραλογισμού
Αν ρωτήσεις για τα μνημόνια έναν ψηφοφόρο που άσκησε για πρώτη φορά το εκλογικό του δικαίωμα, μάλλον δεν θα έχει σαφή εικόνα. Το σίγουρο είναι ότι δεν έχει βιωματική..
Ένας 17χρονος το 2008 ήταν μόλις 2 ετών.
Οι όροι «δεξιός» και «αριστερός» σημαίνουν για τον καθένα ό,τι και ένας καλός καφές. Ο καθένας σύμφωνα με τα γούστα και τις προτιμήσεις του. Όχι άδικα.
Άλλωστε ο βαθύτατα διχαστικός διαχωρισμός «δεξιών» και «αριστερών» με εμπεριεχώμενο το δηλητήριο των «ένθεν-κακείθεν» εκτοξευόμενων κατηγοριών και ύβρεων αφορά εποχές που φαντάζουν εξαιρετικά απόμακρες για τους νέους ή τους κατά τι νεώτερους ψηφοφόρους.
Ο ντελιβεράς που σκοτώνεται στους δρόμους, ο νέος επιστήμονας που παίρνει τον δρόμο της εργασιακής προσφυγιάς, ο αγρότης που «εκπαιδεύτηκε» να πουλάει χωρίς να ξέρει πόσο πουλάει και τι πάρει για τον κόπο του, ο ελεύθερος επαγγελματίας που δικαίως αισθάνεται σαν λεμονόκουπα…. Όλοι αυτοί – και πολλοί άλλοι – αμυδρά και κατά περίπτωση θυμούνται ίσως ότι είχαν έναν συγγενή στη Μακρόνησο ή έναν παππού που πολέμησε τους «κακούς κομμουνιστές».
Έτσι κι αλλιώς στην νεότερη ιστορία ποτέ ο νεοέλληνας δεν έμαθε να συζητάει πολιτικά. Ήξερε πάντα να φανατίζεται οπαδικά και να αντιπαρατίθεται κομματικά.
Η πολιτική του συνείδηση ήταν ένα συγκεχυμένο τοπίο από πατρογονικές παρακαταθηκες και εικονολατρικές ή εικονοκλαστικές αντανακλάσεις.
Έμαθε να «γουστάρει» ή να μισεί τον έναν ή τον άλλο «ηγέτη» και να ορίζει τις προτιμήσεις του σύμφωνα με το ισοζύγιο της τσέπης του.
Η βαθύτατη οικονομική κρίση που ταχύτητα εξελίχθηκε σε κοινωνική κρίση όπως συμβαίνει φυσιολογικά, τον βρήκε εντελώς απροετοίμαστο για τέτοια «σύνθετα» πράγματα.
Κατελήφθη σχεδόν εν υπνώσει και παραμένει διερευνητέο εάν ξύπνησε ποτέ, μετά από τις συχνές – σχεδόν καθημερινές – δόσεις «παραισθητικού» που τους ρίχνουν στο κεφάλι με διάφορους τρόπους.
Κορυφαίοι αναλυτές, επιστήμονες της πολιτικής σκέψης και λοιποί «σπουδαγμένοι» με βαριά πτυχία και περγαμηνές, δυσκολεύονται να κατανοήσουν και να ερμηνεύσουν μια όλο και πιο συγκεχυμένη και θολή εποχή. Και περιμένουμε από τον νεοέλληνα της καθημερινότητας να λειτουργήσει με απόλυτα καθαρή σκέψη, με λογική συνοχή και αλληλουχία…
Βρε δε μας παρατάτε λεω ‘γω…
Ας αφήσουμε τις βαρύγδουπες αναλύσεις στην άκρη.
Στις εκλογές του 2023 η συμπεριφορά του έλληνα ψηφοφόρου ανέδειξε το τεράστιο εσωτερικό κοινωνικό πρόβλημα.
Δεν υπάρχουν «ακατανόητες» κα «ανερμήνευτες» συμπεριφορές. Υπάρχουν μόνο συμπεριφορές που ορίζονται όχι από πολιτικές, αλλά από ψυχολογικές παραμέτρους.
Κάνανε τα αδύνατα-δυνατά για να βάλουμε μέσα στην ψυχή του νεοέλληνα τον φόβο. Και τα καταφέρανε.
Του δημιουργήσανε ένα περιβάλλον ανασφάλειας και τον θέσανε σε μόνιμη κατάσταση άμυνας. Σήμερα ο νεοέλληνας δεν ξέρει από που θα τού ‘ρθει η «σφαλιάρα» και από που πρέπει να φυλαχτεί…
Βλέπει κάθε μέρα τη ζωή του να πηγαίνει απ’ το κακό στο χειρότερο. Είναι απογοητευμένος και θυμωμένος μαζί…
Κάτω από αυτές τις συνθήκες προσπαθούνε οι «σοφοί» να ερμηνεύσουν την συμπεριφορά του μπροστά στην κάλπη…
Δεν ερμηνεύεται….
Όπως δεν μπορείς να καταλάβεις κάποιον που «δέρνεται» και κάνει «ακατανόητες» κινήσεις όταν τον έχει βάλει στόχο ένα κοπάδι κουνούπια ή μέλισσες…
Δεν υπάρχει λογική σε έναν κόσμο παραλογισμού
Δ.Καρ
