Η υπηρεσία έκδοσης εισιτηρίων του ΟΣΕ δεν έκανε δεκτό το φοιτητικό της πάσο. Έτσι η 22χρονη Ελένη Μ. από τη Βέροια, βρέθηκε να ταξιδεύει στο 7ο κι όχι στο δεύτερο βαγόνι.
Το «δυσάρεστο» στα εκδοτήρια των εισιτηρίων έμελλε να είναι διαβατήριο ζωής.
Η 22χρονη από τη Βέροια έφτασε στην Αθήνα από το Λονδίνο αεροπορικώς. Λόγω καθυστέρησης της πτήσης δεν πρόλαβε το απογευματινό τραίνο για Θεσσαλονίκης. Έτσι επιβιβάστηκε στο βραδινό.
Αρχικά ζήτησε να ταξιδέψει σε καμπίνα. Στο δεύτερο βαγόνι. Τελικά βρέθηκε στο βαγόνι Νο7.
Γεμάτη από κόσμο όλη η αμαξοστοιχία. Στην συντριπτική τους πλειοψηφία, νεαρά κορίτσια και αγόρια. Φοιτητές που μόλις ολοκλήρωσαν στην εξεταστική περίοδο και επέστρεφαν για λίγες μέρες στα σπίτια τους και στις οικογένειές τους.
«Σταματήσαμε Παλαιοφάρσαλα. Μας είπαν ότι υπάρχει φόρτος στις γραμμές. Δεν ανησυχήσαμε. Απλά περιμέναμε. Μετά το τραίνο ξεκίνησε. Φτάσαμε Λάρισα. Διάβαζα ένα βιβλίο. Ό νεαρός που καθόταν δίπλα μου, μού είπε: «Ο ελεγκτής μιλώντας στον ασύρματο, έλεγε «μήπως είναι καλύτερα να βάλουμε τον κόσμο σε λεωφορεία»;
Δεν το εκλάβαμε σαν κάτι ανησυχητικό. Θεωρήσαμε πως αφορούσε τη διαχείριση του πλήθους των επιβατών.
Περίπου 10 λεπτά αργότερα νιώσαμε το πρώτο τράνταγμα… Και μετά ένα δεύτερο ακόμη πιο έντονο. Ένας νεαρός – δεν ξέρω πως – βρέθηκε να κυλιέται στο πάτωμα… απ τη μια άκρη του βαγονιού στην άλλη. Άλλοι χτυπήσανε στα τραπεζάκια, πάνω στα καθίσματα… Εμένα με κράτησε μια γυναίκα… Την ευχαριστώ…
Ευτυχώς το βαγόνι είχε ηλεκτροδότηση. Άνοιξαν οι πόρτες…. κατεβήκαμε. Με τους φακούς των κινητών τηλεφώνων ψάχναμε να δούμε πού βρισκόμαστε. Σκαρφαλώναμε μέχρι να ανεβούμε στο δρόμο.
Απ’ την αρχή του τραίνου, ακούστηκαν εκρήξεις. Τα μπροστινά βαγόνια είχαν πάρει φωτιά…»
Είναι η περιγραφή ενός 22χρονου κοριτσιού που επέβαινε στην αμαξοστοιχία….
