Η προσπάθεια ιδιωτικοποίησης του νερού έχει αποτύχει δύο φορές εντός του 2022 (και μία το 2014) με αποφάσεις του ΣτΕ. Έχει σκοντάψει και στους πολίτες της Θεσσαλονίκης, που με όρους δημοκρατίας το 2014 εξέφρασαν τη βούλησή τους να παραμείνει το νερό σε δημόσια και δημοτική διαχείριση.
Με κυβερνητικό νομοσχέδιο επιχειρείται η μεταφορά κρίσιμων, αποφασιστικών, ελεγκτικών και κυρωτικών αρμοδιοτήτων στον τομέα των υδάτων σε Ρυθμιστική Αρχή.
Το ερώτημα είναι σε τι χρειάζεται μία Ρυθμιστική Αρχή για το νερό, από τη στιγμή που με συνεχείς αποφάσεις του ΣτΕ το νερό ορίζεται ως αποκλειστικά δημόσιο αγαθό. Μια Ρυθμιστική Αρχή δεν έχει ρόλο σε ένα μονοπώλιο, που αποτελούν οι κοινωφελείς και μη κερδοσκοπικές δημοτικές επιχειρήσεις.
Βρισκόμαστε μπροστά σε ακόμα μία προσπάθεια ιδιωτικοποίησης του νερού, ξεκινώντας από την απώλεια του δημόσιου ελέγχου στις ΔΕΥΑ.
Πέρα από ιδεολογίες και ιδεοληψίες, πέρα από οικονομικά συμφέροντα και πολιτικές στοχεύσεις, θεωρώ αδιανόητο το υπέρτατο κοινωνικό αγαθό, το νερό, να αφεθεί στα χέρια ιδιωτών και επιχειρηματικών συμφερόντων. Είναι αυτονόητο ότι η διαχείριση του νερού πρέπει να γίνεται υπό όρους δημόσιου αγαθού, δηλαδή με ασφάλεια, καθολικότητα, υψηλή ποιότητα και προσιτή τιμή. Με σοβαρές υποδομές και ψηφιοποίησή τους, με πάγια και γενναία υποστήριξη στην ανταποδοτικότητα των υπηρεσιών των ΔΕΥΑ προς τους πολίτες. Κάθε άλλη σκέψη και ενέργεια είναι εθνικά επιζήμια, κοινωνικά ανάλγητη και επικίνδυνη.
Μητροπόλεως 32, Βέροια
2331071851
