Συγκέντρωση διαμαρτυρίας πραγματοποιήθηκε από την ΕΛΜΕ Ημαθίας το πρωί της Πέμπτης 15 Δεκεμβρίου στην πλατεία Δημαρχείου στη Βέροια με πρόταγμα τα εκπαιδευτικά και οικονομικά αιτήματα.
Στη συγκέντρωση μίλησαν, η Πρόεδρος της ΕΛΜΕ Βαρβάρα Σαράντη, η Πρόεδρος του Συλλόγου Δασκάλων Βέροιας Σταυρούλα Μιχαηλίδου και η Πετρούλα Παπαδίνα, μέλος του Δ.Σ. του Συλλόγου Δασκάλων Νάουσας.
Στην ομιλία της η κ. Βαρβάρα Σαράντη τόνισε:
Συνεχίζουμε – δυναμώνουμε τον αγώνα για εργασία και μισθό με αξιοπρέπεια, υπερασπιζόμαστε τα εργασιακά μας δικαιώματα , το επιστημονικό μας έργο και την παιδαγωγική μας ελευθερία!
Συναδέλφισσες και συνάδελφοι,
Η νέα σχολική χρονιά βρήκε εκπαιδευτικούς, μαθητές/τριες και τις οικογένειές τους στη δίνη της ενεργειακής κρίσης και της οικονομικής ανέχειας που διαρκώς επιδεινώνεται. Η κατακόρυφη άνοδος των τιμών στο ρεύμα, στα καύσιμα, στα είδη πρώτης ανάγκης, ο πληθωρισμός που τρέχει με 12% εξανεμίζει το εισόδημα των εργαζομένων και τους φτωχοποιεί.
Οι καθηλωμένοι μισθοί μας, σε συνδυασμό με την ανυπαρξία κοινωνικής πολιτικής για τη στέγαση και τη μετακίνηση των χιλιάδων εκπαιδευτικών ανά την Ελλάδα, και την κρίση ακρίβειας όλων των βασικών αγαθών, έχουν οδηγήσει στην περαιτέρω φτωχοποίηση.
Το σχέδιο του Προϋπολογισμού για το 2023 δεν προβλέπει καμία αύξηση στους μισθούς μας, δεν χρηματοδοτεί με τα απαραίτητα τα σχολεία με αποτέλεσμα να μην καλύπτονται οι πραγματικές ανάγκες. Για μια ακόμα φορά οι εργαζόμενοι και συνολικότερα τα λαϊκά στρώματα πληρώνουν το μεγαλύτερο μέρος από την άμεση και έμμεση φορολογία που καρπώνονται οι λίγοι και εκλεκτοι της κυβέρνησης.
Ο μισθός μας εξανεμίζεται το πρώτο δεκαπενθήμερο, 2 στους 3 πολίτες έχουν μειώσει ήδη την κατανάλωση ρεύματος και 1 στους 2 τις δαπάνες ακόμη και σε βασικά είδη διατροφής, σύμφωνα με το Ινστιτούτο Έρευνας Λιανεμπορίου Καταναλωτικών Αγαθών (ΙΕΛΚΑ). Το νοίκι, η θέρμανση, η μετακίνηση, η διατροφή, τα βασικά δηλαδή για να ζήσει κάποιος/α, έχουν μετατραπεί σε πολυτέλεια. Τα voucher, pass, το «καλάθι» ή οτιδήποτε άλλο είναι ψίχουλα και δε λύνουν το πρόβλημα της τραγικής ακρίβειας. Διεκδικούμε αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις ώστε να μπορούμε να ζούμε με αξιοπρέπεια από τον μισθό μας.
Και την ίδια στιγμή, το δημόσιο σχολείο και η εκπαίδευση στο σύνολό της βάλλεται από την πολιτική της κυβέρνησης ΝΔ.
Η νέα σχολική χρονιά ξεκίνησε βρίσκοντας ήδη τους/τις εκπαιδευτικούς να αντιδρούν στη σωρεία αντιεκπαιδευτικών, ταξικών και αναχρονιστικών πολιτικών που εδώ και 3 χρόνια εφαρμόζει η κυβέρνηση. Το ΥΠΑΙΘ επιλέγει αδιάλλακτη και αυταρχική στάση στην επίλυση των εκπαιδευτικών ζητημάτων, κάνοντας μόνο προσχηματικές συναντήσεις με την ΟΛΜΕ και απορρίπτοντας όλες τις προτάσεις της. Ο μόνος δρόμος που γνωρίζει είναι αυτός των δικαστικών προσφυγών, αδιαφορώντας για τη δημόσια Παιδεία και τις εργασιακές συνθήκες των εκπαιδευτικών.
Έτσι, παράλληλα με την μισθολογική εξαθλίωση των εκπαιδευτικών, έχουμε και τη συνεχή χειροτέρευση των εργασιακών μας συνθηκών και την επαγγελματική εξουθένωσή μας να αυξάνεται διαρκώς. Η αδιαφάνεια στις τοποθετήσεις των εκπαιδευτικών, η συμπλήρωση ωραρίου σε πολλά σχολεία, η συνεχής αύξηση της γραφειοκρατίας (αξιολόγηση, μέντορες, συντονιστές κλπ), οι πελατειακού τύπου σχέσεις πάνω στις οποίες στηρίζεται όλο το πλαίσιο της ατομικής αξιολόγησης, η κατηγοριοποίηση των σχολείων που επιφυλάσσει η αξιολόγηση της σχολικής μονάδας, η κατάργηση της δημοκρατικής λειτουργίας του Συλλόγου διδασκόντων/ουσών με τις υπερεξουσίες των διευθυντών/ντριών, καθώς και η αύξηση των φαινομένων βίας μέσα στα σχολεία έχουν δυσχεράνει εξαιρετικά το καθημερινό έργο του εκπαιδευτικού.
Από την άλλη τα κενά σε εκπαιδευτικούς που εξακολουθούν να υπάρχουν, η τράπεζα θεμάτων, η ελάχιστη βάση εισαγωγής, η διαχείριση της πανδημίας, οι ελλείψεις σε εξοπλισμό, η υποχρηματοδότηση των σχολείων λειτουργούν σε βάρος της δημόσιας εκπαίδευσης με τεράστιες συνέπειες στα μορφωτικά δικαιώματα των μαθητών/τριών μας.
Παρά την μαζική αντίδραση των εκπαιδευτικών σε όλες τις αντιεκπαιδευτικές και αντιδημοκρατικές πολιτικές που εφαρμόζει το ΥΠΑΙΘ (αξιολόγηση, ηλεκτρονικές εκλογές, κάμερες στις τάξεις, καταλήψεις κλπ) και παρά την υπερψήφιση σημαντικών θέσεων στο 20ο Συνέδριο, αποτέλεσμα των αγώνων που έγιναν, η πολιτική ηγεσία του ΥΠΑΙΘ συνεχίζει την ίδια αυταρχική πολιτική αδιαφορώντας πλήρως για τις απόψεις σύσσωμου του κλάδου.
Σε μια περίοδο που εξελίσσεται μια συντονισμένη επίθεση σε βάρος των εκπαιδευτικών από την πολιτική ηγεσία και επιχειρείται να τους επιρριφθούν όλες οι ευθύνες για τα δεινά της εκπαίδευσης, οι εκπαιδευτικοί είναι ανάγκη να υπερασπιστούν την παιδαγωγική ελευθερία με βάση τις θεωρίες της μάθησης, της ψυχολογίας και της αγωγής.
Το ΔΣ της ΟΛΜΕ (Καθηγητές Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης σε δημόσια σχολεία) μετά την απόφαση της Γενικής Συνέλευσης των Προέδρων ΕΛΜΕ προκήρυξε την 24ωρη απεργία μαζί με τη ΔΟΕ και την ΟΙΛΕ με αιτήματα:
✓την οικονομική αναβάθμιση των εκπαιδευτικών (με βάση τα αιτήματα που ψηφίστηκαν στο 20ο συνέδριο της Ομοσπονδίας μας) και
✓την άμεση μονιμοποίηση των νεοδιόριστων.
Αφορά στο ζήτημα της μη έκδοσης των διαπιστωτικών πράξεων μονιμοποίησης των νεοδιόριστων συναδέλφων της Ειδικής Αγωγής, οι οποίοι διορίστηκαν στις 19/8/20. Με βάση τη νομοθεσία, μόλις παρέλθει η διετής δοκιμαστική περίοδος το Υπουργείο Παιδείας και οι αρμόδιες Διευθύνσεις Εκπαίδευσης θα έπρεπε να προχωρήσουν στις διαπιστωτικές πράξεις μονιμοποίησης. Στην προκειμένη περίπτωση, όφειλαν οι υπηρεσίες να έχουν προχωρήσει στις σχετικές πράξεις έως τις 19/10/2022.
Είναι αδιανόητο οι νεοδιόριστοι/ες συνάδελφοι, που εργάστηκαν ως αναπληρωτές/τριες εκπαιδευτικοί πάνω από 10 και 15 έτη, που γύρισαν σε κάθε γωνιά της χώρας να αντιμετωπίζονται με αυτό τον τρόπο τόσο από το ΥΠΑΙΘ που τους κρατά ομήρους για να περάσει την ατομική αξιολόγηση, όσο από κάποιες παρατάξεις που τους βλέπουν μόνο ως πιθανούς τους ψηφοφόρους, αδιαφορώντας επί της ουσίας για την επίλυση του προβλήματος.
Απαιτούμε από την ηγεσία του ΥΠΑΙΘ και τις αρμόδιες υπηρεσίες να σταματήσουν να παρανομούν και να εκδώσουν άμεσα τις διαπιστωτικές πράξεις μονιμοποίησης, καθώς έχει παρέλθει η διετής δοκιμαστική περίοδος για τους νεοδιόριστους της Ειδικής Αγωγής.
Πιο συγκεκριμένα τα Οικονομικά – Συνταξιοδοτικά – Ασφαλιστικά αιτήματα μας είναι:
1. Ουσιαστική οικονομική αναβάθμιση των εκπαιδευτικών μέσω υπογραφής συλλογικών συμβάσεων.
2. Άμεσο μισθολογικό ξεπάγωμα της διετίας 2016-17.
3. Άμεση αύξηση μισθών ίση –κατ’ελάχιστο- με τον ρυθμό του πληθωρισμού και επαναφορά 13ου και 14ου μισθού.
4. Σταδιακή αποκατάσταση όλων των απωλειών σε μισθούς και συντάξεις που έφεραν τα μνημόνια.
5. Άρση των μισθολογικών ανισοτήτων με οικονομική ενίσχυση των νέων συναδέλφων.
6. Άμεση αναγνώριση και καταβολή των ΜΚ στους/στις νεοδιόριστους/ες εκπαιδευτικούς.
7. Μέτρα στήριξης για όσους/ες εργάζονται μακριά από την κατοικία τους.
8. Καταβολή μόνιμου επιδόματος για την ανταπόκριση στις ανάγκες της εξ αποστάσεως εκπαίδευσης, βιβλιοθήκης και εξωδιδακτικής απασχόλησης. Κατάργηση της εισφοράς αλληλεγγύης.
9. Κοινωνικά δίκαιο φορολογικό σύστημα με αφορολόγητο στα 12.000 ευρώ.
10. Μέτρα αντιμετώπισης της ακρίβειας και τιμαριθμική αναπροσαρμογή των μισθών
11. Αύξηση των αποζημιώσεων για την κάλυψη των οδοιπορικών για εκπαιδευτικούς που μετακινούνται για να συμπληρώσουν το ωράριό τους ή να ανταποκριθούν σε άλλες υποχρεώσεις (επιτηρήσεις πανελλαδικών εξετάσεων, βαθμολογικά κέντρα κλπ).
12. Κατάργηση όλων των αντιασφαλιστικών νόμων.
13. Πλήρης σύνταξη στα 60 με 30 χρόνια υπηρεσίας και με το ύψος της κύριας σύνταξης στο 80% του τελικού μισθού. Επίσπευση της απόδοσης των συντάξεων.
14. Άρση του ισχύοντος χρονικού περιορισμού για τους εκπαιδευτικούς σε ό,τι αφορά την υποβολή αίτησης παραίτησης για συνταξιοδότηση.
15. Να επιστραφούν τα χρήματα (25% των αποδοχών) που παρακρατήθηκαν κατά την περίοδο της διαθεσιμότητας στους/στις συναδέλφους που βίωσαν το καθεστώς της διαθεσιμότητας. Να αρθεί άμεσα αρνητική επίπτωση στη σύνταξή τους, εξαιτίας του υπολογισμού των ετών της διαθεσιμότητας στις συντάξιμες αποδοχές τους.
16. Πλήρης και ποιοτική ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και ενίσχυση του Εθνικού Συστήματος Υγείας.
17. Κρατική χρηματοδότηση που θα καλύπτει τις ανάγκες του ασφαλιστικού συστήματος για την απονομή αξιοπρεπών συντάξεων. Να καταργηθεί ο νόμος για τον ΕΦΚΑ που διαλύει την δημόσια κοινωνική ασφάλιση.
18. Προστασία της πρώτης κατοικίας και των κοινωνικών αγαθών. Καμιά ιδιωτικοποίηση σε ρεύμα, νερό, δημόσιες συγκοινωνίες.
19. Παιδεία – Υγεία – Πρόνοια, δημόσια κοινωνικά αγαθά, για όλο τον λαό. Δημόσια και δωρεάν συμπεριληπτική εκπαίδευση ως πραγματικά κοινωνικό αγαθό. Όχι στην ιδιωτικοποίηση και εμπορευματοποίηση της εκπαίδευσης.
20. Αύξηση των κρατικών δαπανών για την Παιδεία τουλάχιστον στο 5% του ΑΕΠ.
Ήρθε, πλέον, η ώρα να βάλουμε τέρμα σε αυτή την πολιτική που κάνει τους πλούσιους πλουσιότερους και τους φτωχούς, φτωχότερους.
Δυναμώνουμε τον αγώνα μας ενάντια στις αντιεκπαιδευτικές – αντιλαϊκές πολιτικές.
Τώρα τον λόγο τον έχουμε εμείς, οι χιλιάδες εκπαιδευτικοί στο δημόσιο και ιδιωτικό τομέα και διεκδικούμε την αξιοπρέπειά μας και τις ζωές μας πίσω!
Φτάνει πια!
Σταυρούλα Μιχαηλίδου: Αγωνιζόμαστε ώστε να μπορούμε να ζούμε με αξιοπρέπεια από τον μισθό μας
Συνάδελφοι Συναδέλφισσες,
Εδώ και 12 χρόνια βλέπουμε τον μισθό μας να μειώνεται, να εξανεμίζεται από το τεράστιο κύμα της ακρίβειας και του ενεργειακού κόστους. Η αγοραστική δυνατότητά μας από το 2011 μέχρι σήμερα έχει μειωθεί μέχρι και 60% και σε αυτό συντελούν η κατάργηση του 13ου και 14ου μισθού, το πάγωμα της μισθολογικής εξέλιξης για τη διετία 2016 – 17 και η μείωση του αφορολόγητου.
Το σχέδιο του Προϋπολογισμού για το 2023 δεν προβλέπει καμία αύξηση στους μισθούς μας, δεν ανταποκρίνεται στις πραγματικές ανάγκες των σχολείων, συνεχίζει την υποχρηματοδότηση της Παιδείας και της Υγείας.
Για μια ακόμα φορά οι εργαζόμενοι και συνολικότερα τα λαϊκά στρώματα πληρώνουν τη «μερίδα του λέοντος» από την άμεση και έμμεση φορολογία, ενώ δις € κατευθύνονται με ποικίλους τρόπους στους λίγους.
Οι χιλιάδες εκπαιδευτικοί αγωνιούν πώς θα ανταπεξέλθουν στα πολυάριθμα και υπέρογκα, πλέον, έξοδα, μόνο για τις βασικές τους ανάγκες.
Το νοίκι, η θέρμανση, η μετακίνηση, η διατροφή, όσα δηλαδή χρειάζεται κάποιος για να ζήσει, έχουν μετατραπεί σε πολυτέλεια και κανένα voucher, pass, «καλάθι» ή οτιδήποτε άλλο, δε διασκεδάζει, πλέον, ούτε τις εντυπώσεις. Οι εκπαιδευτικοί, όπως και όλος ο λαός, δεν είμαστε επαίτες.
Αγωνιζόμαστε ώστε να μπορούμε να ζούμε με αξιοπρέπεια από τον μισθό μας, να μπορούμε να κοιτάμε στα μάτια τους μαθητές μας και τους γονείς τους που βιώνουν τα ίδια προβλήματα και τις ίδιες δυσκολίες.
Ταυτόχρονα, η κυβέρνηση και το Υ.ΠΑΙ.Θ., αντί να σκύψουν πάνω στα προβλήματα των εκπαιδευτικών, να ακούσουν τη φωνή τους και τις τεκμηριωμένες προτάσεις τους, συνεχίζουν την προσπάθεια να εφαρμόσουν τα αντιεκπαιδευτικά νομοθετήματά τους, συνεχίζουν στον ίδιο χρεωκοπημένο δρόμο της στοχοποίησης των εκπαιδευτικών, της αντιστροφής της πραγματικότητας – παρουσιάζοντας ως «καινοτομία» και «αναβάθμιση» το σχέδιο απαξίωσης και παραπέρα εμπορευματοποίησης της Παιδείας.
Χιλιάδες εκπαιδευτικοί νεοδιόριστοι, αν και έχουν συμπληρώσει τη διετία ως δόκιμοι, βρίσκονται αντιμέτωποι με την άρνηση του Υ.ΠΑΙ.Θ. να τους μονιμοποιήσει (αξιοποιώντας διάταξη του ν.4589/19 του Γαβρόγλου), ώστε να τους χρησιμοποιήσει για να εφαρμοστεί η «ατομική αξιολόγηση» του νόμου 4823/21. Η πολιτική ηγεσία του Υ.ΠΑΙ.Θ., με την πρόσφατη τροπολογία που ψήφισε στη Βουλή, αναγνωρίζει τη δυνατότητα σε όσους νεοδιόριστους έχουν συμπληρώσει τη διετία να μπορούν να γίνουν διευθυντές άλλα όχι μόνιμοι. Τέτοιου είδους διατάξεις θα ήταν για γέλια αν δεν ήταν για κλάματα.
Δεκάδες χιλιάδες νηπιαγωγοί και συνάδελφοι σε ολιγοθέσια δημοτικά, εν έτει 2022 αντιμετωπίζονται ακόμη διαφορετικά από όλους τους άλλους εκπαιδευτικούς (δεν προβλέπεται καμία μείωση στο ωράριό τους). Για πολλά χρόνια η αρχής της ισότητας στην εργασία καταστρατηγείται βάναυσα για όλους αυτούς τους/τις συναδέλφους.
Η περίφημη «αξιολόγηση» των σχολείων, η οποία δεν είναι τίποτε άλλο από κατηγοριοποίηση των σχολείων και μετατροπή των γονιών σε πελάτες, για μια ακόμη χρονιά βουλιάζει ή γκρεμίζεται στα πλημμυρισμένα προαύλια και στα ταβάνια που καταρρέουν στα σχολικά κτήρια!
Ο θάνατος του μικρού μαθητή και ο τραυματισμός των δύο συμμαθητών του δεν είναι απλά ένα ατύχημα. Είναι ένας κρίκος που με τραγικό τρόπο δεν συνδέθηκε με την οδυνηρή αλυσίδα του «από θαύμα δεν θρηνήσαμε θύματα» που συχνά ξεστομίζουμε στα σχολεία ως αποτέλεσμα του τρόπου με τον οποίο αυτά «συντηρούνται» και της ανευθυνότητας με την οποία λειτουργούν όλοι οι «υπεύθυνοι» από την πολιτική ηγεσία του Υ.ΠΑΙ.Θ. μέχρι και τις δημοτικές αρχές. Εκφράζοντας για μια ακόμη φορά την οδύνη όλων των εκπαιδευτικών της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης, ευχόμαστε ο χαμός του μικρού μαθητή μας να είναι ο τελευταίος που συμβαίνει μέσα στο χώρο της ζωής, της χαράς και της γνώσης. Το σχολείο !
Οι εκπαιδευτικοί της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης δίνουμε καθημερινά την ψύχη μας για να κρατήσουμε όρθιο το σχολείο, για να μορφώσουμε και να διαπαιδαγωγήσουμε τα παιδιά μας.
Ερχόμαστε αντιμέτωποι με πολλαπλά και σύνθετα προβλήματα που βρίσκουν την έκφρασή τους μέσα στο δημόσιο σχολείο και μάλιστα χωρίς καμία ουσιαστική στήριξη. Για όλα όσα ταλανίζουν το δημόσιο σχολείο, το εκπαιδευτικό κίνημα έχει διατυπώσει θέσεις και προτάσεις επιστημονικά και παιδαγωγικά τεκμηριωμένες οι οποίες, δυστυχώς, αντιμετωπίζονται διαχρονικά με απαξίωση και με μοναδική παράμετρο το κόστος.
Αγωνιζόμαστε για
Άμεση καταβολή δώρου Χριστουγέννων, επαναφορά 13ου και 14ου μισθού, αυξήσεις στους μισθούς μας, απόδοση του ΜΚ 2016 – 2017, αφορολόγητο στις 12.000€ με προσαύξηση 3.000€ για κάθε παιδί.
Τερματισμό της εργασιακής ομηρίας. Άμεση μονιμοποίηση όλων των νεοδιορισμένων που συμπληρώνουν τη διετία χωρίς επιπλέον προϋποθέσεις.
Εξίσωση του ωραρίου των Νηπιαγωγών και των εκπαιδευτικών που υπηρετούν σε ολιγοθέσια Δημοτικά με αυτό των υπόλοιπων εκπαιδευτικών.
Κατάργηση των νόμων 4692/20, 4823/21 και όλο το πλαίσιο που οδηγεί στην κατηγοριοποίηση των σχολείων.
