Μητροπολίτης Βέροιας: «Το Σέλι εορτάζει την Παναγία την Βλάχα»
Το απόγευμα της Δευτέρας, 12ης Αυγούστου, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων χοροστάτησε στον Εσπερινό και στη Μικρή Παράκληση της Υπεραγίας Θεοτόκου και κήρυξε τον θείο λόγο στον Ιερό Ναό Κοιμήσεως της Θεοτόκου Σελίου.
Για ακόμη μία χρονιά το ορεινό Σέλι, το χωριό των Βλάχων θα εορτάσει με λαμπρότητα το τριήμερο 14, 15 και 16 Αυγούστου την θεομητορική εορτή της Κοιμήσεως της Υπεραγίας Θεοτόκου, ενώ οι εκδηλώσεις πρόκειται να κορυφωθούν το πρωί της Παρασκευής, 16ης Αυγούστου με το Πολυαρχιερατικό Πανηγυρικό Συλλείτουργο και την ακολουθία των εγκωμίων.
Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. Παντελεήμων στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων: «Ἀντιλαβοῦ μου καί ρῦσαι τῶν αἰωνίων βασάνων». Tέσσερα τροπάρια, ἀφιερωμένα μέ ἐξαιρετική ἀγάπη ἀπό τόν ἱερό ὑμνογράφο πρός τήν Παναγία Mητέρα τοῦ παμβασιλέως Xριστοῦ καί μητέρα ὅλων τῶν χριστιανῶν, ψάλαμε μόλις εὐλαβικά καί κατανυκτικά ἐνώπιον τῆς ἱερῆς της εἰκόνος. Τέσσερα τροπάρια πού συνοψίζουν καί ἐπισφραγίζουν τίς δεήσεις πού ἀπευθύναμε στή στοργική μας μητέρα, τήν Παναγία, ψάλλοντας καί ἀπόψε τόν Παρακλητικό της Kανόνα, ἐδῶ στό Σέλι, ὅπως κάνουμε κάθε χρόνο, τιμώντας τήν Παναγία μας ὡς προστάτιδα καί μητέρα ὅλων τῶν χριστιανῶν, καί τῶν Ποντίων καί τῶν Βλάχων καί ὅλων.
Πολλές οἱ παρακλήσεις, ποικίλα τά αἰτήματα πού ἀπευθύνουμε πρός τήν Παναγία μας, καλύπτουν ὅλο τό φάσμα καί ὅλες τίς ἀνάγκες τῆς ζωῆς μας. Tή δική της προστασία ἐπιζητοῦμε, στή δική της μεσιτεία καταφεύγουμε καί ἀπό Αὐτήν ζητοῦμε ὅ,τι ἔχουμε ἀνάγκη, γιατί πιστεύουμε πώς ἡ Παναγία μας ἔχοντας παρρησία στόν θρόνο τοῦ Θεοῦ μπορεῖ νά μᾶς χαρίσει ὅ,τι ἐπιθυμοῦμε καί ὅ,τι τῆς ζητοῦμε.
Tί ὅμως ζητοῦμε ἀπό τήν Παναγία μας; Ποιά εἶναι συνήθως τά αἰτήματά μας; Ἀφορμή γιά νά προβληματισθοῦμε ἐπάνω στό θέμα αὐτό μᾶς προσφέρει ἡ φράση τοῦ ἱεροῦ ὑμνογράφου πού μόλις ψάλαμε. «Ἀντιλαβοῦ μου καί ρῦσαι τῶν αἰωνίων βασάνων».
Zητοῦμε πολλά καί διάφορα ἀπό τήν Παναγία μας. Ζητοῦμε ὑλικά καί σωματικά ἀγαθά. Ζητοῦμε τήν ὑγεία τή δική μας καί τῶν προσφιλῶν μας προσώπων. Ζητοῦμε τή λύση προβλημάτων καί θεμάτων πού μᾶς ἀπασχολοῦν καί μᾶς ταλαιπωροῦν. Καί δικαίως τά ζητοῦμε, γιατί καθώς εἴμαστε ἄνθρωποι χοϊκοί καί γήινοι, ἄνθρωποι καθημερινοί καί ἐφήμεροι ἔχουμε ἀνάγκη ἀπό ὅλα τά ὑλικά καί ἐφήμερα πού ζητοῦμε καί ἡ Παναγία μας μπορεῖ νά μᾶς τά χαρίσει, ἐφόσον εἶναι πρός τό συμφέρον καί τῆς ψυχῆς μας.
Ὅμως, ἀλήθεια, μαζί μέ ὅλα αὐτά θυμόμαστε νά τῆς ζητοῦμε καί αὐτό πού εἶναι πιό ἀναγκαῖο καί πιό ἀπαραίτητο ἀπό ὅσα τῆς ζητοῦμε; Θυμόμαστε νά τῆς ζητοῦμε αὐτό πού ὁ ἱερός ὑμνογράφος ζητᾶ καί γιά τόν ἑαυτό του ἀλλἀ καί γιά ὅλους ἐμᾶς πού ψάλλουμε πρός τήν Παναγία Mητέρα τοῦ Kυρίου τήν ἀκολουθία τῆς ἱερᾶς Παρακλήσεως τά ἀπογεύματα αὐτά τοῦ Δεκαπενταυγούστου;
Zητοῦμε, ἄραγε, ἀπό τήν Παναγία μας μέ τήν ἴδια θέρμη καί τήν ἴδια λαχτάρα πού τῆς ζητοῦμε νά μᾶς ἀπαλλάξει ἀπό τά ἐγκόσμια προβλήματα πού μᾶς ἀπασχολοῦν, νά μᾶς λυτρώσει καί ἀπό τά αἰώνια;
«Ἀντιλαβοῦ μου καί ρῦσαι τῶν αἰωνίων βασάνων», παρακαλέσαμε καί ἐμεῖς πρό ὀλίγου τήν Παναγία μας, ζητώντας της τό πρώτιστο καί μεγαλύτερο ἀγαθό πού μπορεῖ νά μᾶς προσφέρει. Καί αὐτό δέν εἶναι κανένα ἄλλο παρά ἡ λύτρωση καί ἡ σωτηρία τῆς ψυχῆς μας. Δέν εἶναι τίποτε ἄλλο παρά ἡ ἀπαλλαγή μας ἀπό ὅσα δεινά μπορεῖ νά ἐπιφέρει στήν ψυχή μας αἰώνια ἡ ἁμαρτία. Γιατί ἡ ζωή μας, ὅσο καί ἄν τό ξεχνοῦμε πολλές φορές, δέν σταματᾶ σ’ αὐτόν τόν κόσμο, συνεχίζεται αἰώνια. Κι ἄν τά βάσανα καί ὁ πόνος αὐτοῦ τοῦ κόσμου μᾶς ταλαιπωροῦν καί μᾶς κάνουν νά ὑποφέρουμε γιά κάποιο διάστημα τῆς ζωῆς μας, ὁ πόνος πού θά συνοδεύει στήν αἰώνια ζωή ὅσους ἀποτύχουν νά βρεθοῦν μεταξύ τῶν ἐκλεκτῶν τοῦ Θεοῦ θά εἶναι δυστυχῶς διαρκής καί μόνιμος καί αἰώνιος.
Ἔτσι, ἄν ζητοῦμε μέ θέρμη καί μέ δάκρυα ἀπό τήν Παναγία νά ἐκπληρώσει τά αἰτήματά μας πού ἀφοροῦν σ’ αὐτή τή ζωή, ἄν τῆς ζητοῦμε μέ ἐπιμονή νά μᾶς ἀπαλλάξει ἀπό τούς πόνους καί τίς δοκιμασίες τῆς ἐπίγειας ζωῆς, τότε πολύ περισσότερο θά πρέπει νά τήν παρακαλοῦμε νά μᾶς ἀναλάβει ὑπό τήν προστασία της καί νά μᾶς ἀπαλλάξει «τῶν αἰωνίων βασάνων» ὡς φιλόστοργη καί φιλεύσπλαγχνη μητέρα.
Ἄς κάνουμε αὐτόν τόν στίχο τοῦ ἐξαποστειλαρίου πού μόλις ψάλαμε διαρκές καί διάπυρο αἴτημα τῆς ψυχῆς μας πρός τήν Παναγία ὄχι μόνο αὐτές τίς ἡμέρες ἀλλά καθημερινά, καί ἄς μήν ἀμφιβάλλουμε ὅτι Ἐκείνη πού φροντίζει νά ἱκανοποιεῖ καί τά μικρά μας ἀκόμη αἰτήματα, θά σπεύσει ἀσφαλῶς νά ἱκανοποιήσει μέ χαρά καί αὐτό τό μεγάλο καί σημαντικό αἴτημά μας χαρίζοντάς μας τή σωτηρία.
Ἄλλωστε, αὐτό τό αἴτημά μας εἶναι γιά τήν Παναγία μας τό πιό προσφιλές αἴτημά μας, καθώς ἡ ἐπιθυμία καί ἡ φιλοδοξία της δέν εἶναι ἄλλη παρά νά ὁδηγήσει ὅλους τούς ἀνθρώπους κοντά στόν Yἱό, γιά νά εὐφραίνονται μαζί της αἰώνια καί νά ἀπολαμβάνουν ὅλα ἐκεῖνα τά ἀγαθά, τά ὁποῖα ἔχει ἑτοιμάσει ὁ Θεός «τοῖς ἀγαπῶσιν Αὐτόν».
