Η Χριστίνα Κωφίδου ευχαριστεί γιατρούς και νοσηλευτές του Γενικού Νοσοκομείου Θεσσαλονίκης “Ο Άγιος Δημήτριος”, αλλά και του Νοσοκομείου Βέροιας για την ιατρική περίθαλψη του γιού της μετά το σοβαρό τραυματισμό που υπέστη στο αριστερό του μάτι κατά τη συμμετοχή του στο Πρότυπο Αθλητικό camp Βέροιας που διεξήχθη στο ΕΑΚ Μακροχωρίου στις 17-21 Ιουνίου 2024.
Το ευχαριστήριο μήνυμα
Θα ήθελα να ευχαριστήσω μέσα από την καρδιά μου το νοσηλευτικό προσωπικό, τους ειδικευόμενους γιατρούς και τους οθφαλμιάτρους του Γενικού Νοσοκομείου Θεσσαλονίκης “Ο Άγιος Δημήτριος”, αλλά και του Νοσοκομείου Βέροιας για την ιατρική περίθαλψη, τη συμπαράσταση, την υποστήριξή τους και την ανθρώπινή τους συμπεριφορά απέναντι στο γιο μου, σε μένα την ίδια και τον άντρα μου, μετά το σοβαρό τραυματισμό που υπέστη ο γιος μας στο αριστερό του μάτι κατά τη συμμετοχή του στο Πρότυπο Αθλητικό camp Βέροιας που διεξήχθη στο ΕΑΚ Μακροχωρίου στις 17-21 Ιουνίου 2024.
Ένα μήνα λοιπόν ακριβώς πριν, στις 21 Ιουνίου, και λίγο πριν την αναχώρηση των παιδιών, ένα μπαλάκι του τένις εκσφενδονίστηκε στο αριστερό μάτι του γιου μου, προκαλώντας του ύφαιμα (αιμορραγία), αλλοίωση της οπτικής του οξύτητας και μέση μυδρίαση (η κόρη του ματιού του μεγάλωσε) (με κίνδυνο εμφάνισης τραυματικού καταρράκτη οποτεδήποτε στο μέλλον). Μια σειρά καθημερινών εξετάσεων ακολούθησε (και έχουμε μέλλον), τακτική μέτρηση πίεσης του ματιού, χορήγηση κολλύριου-κορτιζόνης ανά μία ώρα, υποχρέωση για κλινήρη παραμονή του παιδιού το πρώτο δεκαήμερο και απαγόρευση έντονων δραστηριοτήτων για 1,5 περίπου μήνα.
Δέσποινα σ’ευχαριστώ για όλες σου τις συμβουλές, τον εξαιρετικό τρόπο με τον οποίο εξέταζες τον Πολυχρόνη, το χαμόγελό σου σε στιγμές που είχα άπειρο άγχος, για τις επισκέψεις της Μπουμπούς, για όλη την μετέπειτα επικοινωνία μας.
Παυλίνα σ’ευχαριστώ για την ανθρώπινή σου συμπεριφορά, για τη γλυκύτητα και ευγένειά σου απέναντι στον μικρό, για τους καφέδες που μας έκανες τα βράδια που μέναμε ξάγρυπνοι.
Νίκο σ’ευχαριστώ για την όλη σου ιατρική και ανθρώπινη αντιμετώπιση. Πάντα έλυνες τις απορίες μου και καλωσόριζες τον Πολυχρόνη με ένα χαμόγελο και κάποιο καλαμπούρι.
Πέτρο, Hasan, Γιώργο, Θεοδωρή, Μαρία, κυρία Καλογιάννη και όλους όσους δεν συγκράτησα τα ονόματά σας, αλλά ήσασταν και είστε εκεί, σας ευχαριστώ! Τα πράγματα είναι ευοίωνα, αλλά έχουμε δρόμο μπροστά μας…
