Χρήμα σε εκδοτικά συγκροτήματα και προς (φιλοκυβερνητικές και «αντιπολιτευόμενες») εφημερίδες – «Αυγή» και «Ριζοσπάστης» στη λίστα της χρηματοδότησης
Αν και πέρασαν περί τους 5 μήνες, το ζήτημα ουδόλως απασχόλησε. Και πώς θα μπορούσε άλλωστε;
Λεφτά μοιράστηκαν… Και όταν μοιράζονται λεφτά «τα λόγια είναι περιττά», που λέει και το λαϊκό άσμα. Και μάλιστα μοιράστηκαν προς πάσα κατεύθυνση και προορισμό.
Εκτός από τις, γαλάζιας απόχρωσης, εφημερίδες, «οικονομική αιμοδοσία» παρασχέθηκε και σε «αριστερούλικες», αλλά και υπερ-δεξιών πεποιθήσεων, εφημερίδες.
Και (φυσικά) και ο «κομμουνιστικός» Ριζοσπάστης που προστατεύει τα συμφέροντα του λαού, ήταν στη λίστα με το κρατικό χρήμα. Καλή η «επανάσταση» ενάντια στον καπιταλισμό, αλλά υπάρχουν και ανάγκες. Έτσι δεν είναι σύντροφοι;
Τι συνέβη από το Νοέμβριο του 2023; Μια πανθομολογούμενη κυριαρχία της κυβέρνησης επί των ΜΜΕ. Κάποιες αποκλίσεις αντιπολιτευτικής ρητορικής και ορισμένες προδικασμένα αποτυχημένες κινητοποιήσεις, χάριν της συσπείρωσης νοοτροπίας «γκρουπούσκουλου».
Η κατάσταση στο χώρο του τύπου – ως συνήθως – ακολουθεί δικούς της ρυθμούς και πρακτικές.
Υποτίθεται ότι κάποτε είχε ξεκινήσει να μπαίνει μια τάξη στο χώρο του τύπου. Του έντυπου και ηλεκτρονικού τύπου. Με ισότιμα αναλογική και δίκαιη κατανομή της κρατικής διαφήμισης, χωρίς να χρειάζονται «άνωθεν» παρεμβάσεις και «ρουσφέτια» γραφείων «ημετέρων».
Το εγχείρημα έμεινε στα μισά, σχεδόν ξεχάστηκε. Αντίθετα παρακολουθήσαμε «ιπτάμενα πακέτα» με δεσμίδες χρημάτων να κατευθύνονται σε ΜΜΕ που διέθεταν απλά έναν τίτλο, χωρίς να εξεταστεί ούτε η λειτουργία, ούτε το περιεχόμενό τους.
Ταυτόχρονα οι νέες ρυθμίσεις πέταξαν – εκ των πραγμάτων – στον Καιάδα κάθε ΜΜΕ που δεν μπορούσε να ανταποκριθεί όχι στο λειτούργημά του, αλλά στις απαγορευτικές διοικητικές διατάξεις.
Σε μια αγορά που έχει στεγνώσει κυριολεκτικά, τα πράγματα οδηγούνται είτε σε αναζήτηση «προστάτη» (με ό,τι αυτό συνεπάγεται), είτε σε λουκέτο.
Το κρατικό χρήμα ρέει από προς συγκεκριμένες κατευθύνσεις για τη δημιουργία ενός τοπίου που θα κινείται μεταξύ «φιλικού» έως «μη απειλητικού».
Όλα αυτά τα οποία εξελίσσονται την τελευταία πενταετία (από τις παρυφές του τέλους της κυβέρνσης του ΣΥΡΙΖΑ και μετά) και βρήκαν ευρεία εφαρμογή μέσα στη «θολούρα» του κορωνοϊού, μόνο άγνωστα δεν είναι στο «ημέτερο πριγκιπάτο»…
Σε επόμενο άρθρο θα σας αποκαλύψουμε το πως η «άνοιξη» του τοπικού τύπου εξελίχθηκε σε μια άθλια επιχείρηση χειραγώγησης.
Είπαμε…. Το «ημέτερο πριγκιπάτο» είναι πολύ μπροστά!!! Απλά κρατήστε αυτό: «Τα πιο αποκρουστικά τέρατα κρύβονται πίσω από συμπαθητικές μάσκες»
Δ.Καρ.
