Στο πλαίσιο της μετάβασης από το Ιουλιανό στο Γρηγοριανό ημερολόγιο, μερικούς μήνες μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή, οι Έλληνες κοιμήθηκαν το βράδυ της Τετάρτης 15 Φεβρουαρίου του 1923 και ξύπνησαν την Πέμπτη της 1ης Μαρτίου του 1923!!!
Έκτοτε υπάρχει ο διαχωρισμός μεταξύ των «παλιοημερολογητών» οι οποίοι επιμένουν να τιμούν τις θρησκευτικές εορτές με διαφορά 13 ημερών!!!
Δεν γνωρίζουμε εάν υφίστανται τέτοιου είδους ζητήματα εντός της «γαλάζιας ενορίας»… Διότι είναι κάτι περισσότερο εμφανής ότι υπάρχει απώλεια αίσθησης του χρόνου. Εκτός εάν πρόκειται για ανεκδοτολογικού χαρακτήρα καταστάσεις, από αυτές που αναφύονται κατά καιρούς σε προεκλογικές περιόδους…
Ο λόγος για την ανακοίνωση του υποψηφίου του «κεντροδεξιού» χώρου με τον πρόεδρο της νομαρχιακής της Ν. Δημοκρατίας.
Ανήμερα της εορτής της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού (την ευλογία του να ‘χουμε και χρόνια πολλά επί τη ευκαιρία) βγήκε η ανακοίνωση. Όχι από τη Νομαρχιακή, αλλά από τον ίδιο τον υποψήφιο… Η Νομαρχιακή συνεχίζει να προβάλει το θεάρεστο, ανθρωπιστικό της έργο, με αποστολή εμφιαλωμένου ύδατος και άλλων τινών εφοδίων προς τους αναξιοπαθούντες συνανθρώπους μας στη Θεσσαλία.
Κατά τα γραφόμενα, ο πρόεδρος της Νομαρχιακής εξέφρασε «πεποίθηση νικηφόρας πορείας» στην οποία θα συμβάλει «κινητοποιώντας τον κομματικό μηχανισμό»….
Άψογα και συγκινητικά μέχρι εδώ…
Μόνο που ερωτά και διερωτάται κανείς… Ευθέως και άνευ περιστροφών και τύπων αστικής ευγένειας: Τελικά ποιος «δουλεύει» ποιον;
Μόλις τρεις βδομάδες πριν τις εκλογές, ο πρόεδρος επίκειται να κινητοποιήσει τον κομματικό μηχανισμό!!! Πάλι καλά!!! Θα μπορούσε να το κάνει και αρχές Νοεμβρίου… Να περάσει και η παρέλαση με την σχετική ανάταση του εθνικού φρονήματος και να δώσει το σύνθημα για της εφόδου για την άλωση!!!
Το ότι οι εκλογές θα γίνουν στις 8 Οκτωβρίου δεν έχει καμιά σημασία… Μάλλον ασήμαντη λεπτομέρεια…
Επίσης τίθεται το ερώτημα: Ποιον μηχανισμό θα κινητοποιήσει ο πρόεδρος; Ολόκληρο; Αποκλείεται… Για σαφέστατους λόγους…
Τον εναπομείναντα; Ό,τι απέμεινε μετά την φυγή και την ένταξη προς πάσα κατεύθυνση;
Σαφέστατα και έχει δικαίωμα ο καθένας να λέει ό,τι του έρθει και ό,τι του κατέβει… Όμως όταν ο λόγος διατυπώνεται δημόσια, τίθεται υπό κρίση. Τίθεται σε δημόσια κρίση… Και εξάγονται συμπεράσματα. Όχι με «γελάκια», αστειάκια και «καντρίλιες».
Εκτός εάν αυτός είναι ο πιο σοβαρός και ο πιο υπεύθυνος λόγος που μπορεί να διατυπωθεί… Δεν έχουμε καμιά αντίρρηση να το πιστέψουμε…
Δ. Καρ.
