Το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος αποχαιρετά με βαθιά θλίψη την Σμαρώ Γαϊτανίδου, μία ηθοποιό που, όπως επισημαίνει σε ανακοίνωση του, υπηρέτησε την τέχνη της με ταλέντο, ήθος και σεμνότητα.
Υπήρξε μία από τις πρώτες ηθοποιούς που έπαιξαν στις παραστάσεις του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος, τη δεκαετία του ’60, δίπλα σε μεγάλα ονόματα του ελληνικού θεάτρου που έφερνε στη Θεσσαλονίκη ο Σωκράτης Καραντινός όταν ανέλαβε το 1961 γενικός διευθυντής του νεοϊδρυμένου Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος.
Συνολικά έπαιξε σε 65 παραστάσεις από το 1965 έως το 1999 και συνεργάστηκε με μερικούς από τους σημαντικότερους σκηνοθέτες του θεάτρου, όπως: Σωκράτης Καραντινός, Μήτσος Λυγίζος, Μίνως Βολανάκης, Πέλος Κατσέλης, Σπύρος Ευαγγελάτος, Αλέξης Σολωμός, Κυριαζής Χαρατσάρης, Κωστής Μιχαηλίδης, Θάνος Κωτσόπουλος, Γιάννης Χουβαρδάς, Λεωνίδας Τριβιζάς, Κώστας Μπάκας, Νίκος Σακαλίδης, Ανδρέας Βουτσινάς, Μιχαήλ Μαρμαρινός, κ.ά.
Τελευταία της θεατρική συνεργασία ήταν με τον Μιχαήλ Μαρμαρινό στον «Φάουστ¨ του Γκαίτε, το 2014, που παρουσιάστηκε στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών.
Έπαιξε στις ταινίες «Κοντά σου γνώρισα την αγάπη» σε σκηνοθεσία Όμηρου Ευστρατιάδη (1969) και στην Τριλογία 1: Το λιβάδι που δακρύζει (2004). την ταινία που αποτελεί το πρώτο μέρος της τελευταίας ανολοκλήρωτης του Θόδωρου Αγγελόπουλου.
Επίσης, έγραψε το βιβλίο « Φοβάμαι μη σε ξεχάσω».
Ασπασία Τασιοπούλου (Βιβλιοθηκονόμος στη Δημόσια Κεντρική Βιβλιοθήκη Βέροιας)
“Η γλυκύτατη και πάντα χαμογελαστή Σμαρώ Γαϊτανίδου, τα τελευταία χρόνια ζούσε σε ένα χωριό της Ημαθίας. Μία φορά την εβδομάδα, κανόνιζε έτσι το πρόγραμμά της ώστε να επισκέπτεται τη ΔΗΜΟΣΙΑ ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΒΕΡΟΙΑΣ και να δανείζεται βιβλία.
Πολλά βιβλία. Διάβαζε τα καλύτερα! Αγαπούσε ιδιαίτερα τους κλασσικούς συγγραφείς, Έλληνες και ξένους. Ιδιαίτερα αγαπημένος της ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης.
Θα θυμάμαι πάντα την ευγένεια, την ευγνωμοσύνη για όσα έζησε στο θέατρο, το χαμόγελο και τον αξιοζήλευτο παιδικό της ενθουσιασμό, όταν διάβαζε κάτι καλό. Πριν λίγα χρόνια μου αφηγήθηκε με το δικό της μοναδικό τρόπο, ένα αγαπημένο της διήγημα του Παπαδιαμάντη. Δώρο μοναδικό!
Ώρα καλή αγαπημένη Σμαρώ.”
