Κι όμως, οι εκλογές ήταν άκυρες!!!!!
Να υποθέσω ότι στην Ελλάδα οι νόμοι ισχύουν το ίδιο για όλους (Εντάξει, μην γελάτε!!! Μια «υπόθεση εργασίας» κάνω… Από κάπου πρέπει ν’ αρχίσω…)
Αναφέρομαι στους βασικούς κανόνες που αφορούν την Αρχή της πλειοψηφίας, κάτι το οποίο αποτελεί και την Αρχή λήψης αποφάσεων.
Όχι ότι η πλειοψηφία παίρνει πάντα και τις σοφότερες αποφάσεις… Ούτε σημαίνει ότι οι πολλοί είναι αυτοί που έχουν πάντα δίκιο. Αλλά από κάπου πρέπει να ξεκινήσουμε και με κάποιον τρόπο πρέπει να μπούνε κανόνες. Έτσι λοιπόν κυρίαρχος κανόνας είναι αυτός την πλειοψηφίας. Όμως όχι οποιασδήποτε πλειοψηφίας, αλλά αυτής που θεωρείται στοιχειωδώς αναγκαία να εκφράσει την άποψη, αν όχι επί του συνόλου, τουλάχιστον επί των περισσοτέρων.
Για το λόγο αυτό ο κανόνας της πλειοψηφίας εφαρμόζεται όχι αόριστα, αλλά επί συγκεκριμένων μεγεθών.
Βασική αρχή είναι αυτή της «απαρτίας».
Από το «υψηλότερου επιπέδου» συμβούλιο μέχρι το συμβούλιο ενός συνοικιακού συλλόγου, το πρώτο πράγμα το οποίο εξετάζεται είναι εάν οι συμμετέχοντας αποτελούν το 50% το ελάχιστο, των εχόντων δικαίωμα ψήφου.
Εάν αυτό δεν επιτευχθεί στην πρώτη συνέλευση-συνεδρίαση, ακολουθούνται προοδευτικά άλλοι όροι και προϋποθέσεις. Όμως σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί να παραβιαστεί η αρχή της πλειοψηφίας. Κάτι τέτοιο συνιστά ακυρότητα κάθε απόφασης.
Πάρτε τώρα αυτούς τους βασικούς κανόνες που τους γνωρίζουμε όλοι, καθώς όλοι συμμετείχαμε έστω και μια φορά σε κάποια διαδικασία λήψης απόφασης ή ανάδειξης διοίκησης κάποιου συλλογικού οργάνου.
Όπως προκύπτει από τα επίσημα στοιχεία που δίνουν οι ίδιες οι κρατικές υπηρεσίες, η Αρχή αυτή παραβιάστηκε σε μια από τις κορυφαίες εθνικές διαδικασίες!!! Αυτή της εκλογής των εκπροσώπων της χώρας στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο!!!
Θα πείτε (και ορθά θα πείτε) ότι γι’ αυτό δεν φταίει η διοίκηση του κράτους. Καμιά αντίρρηση. Οι πολίτες δεν πήγαν να ασκήσουν το εκλογικό τους δικαίωμα…
Όμως από τη στιγμή που στις κάλπες προσήλθε πολύ λιγότερο από το 50% του εκλογικού σώματος, αυτοδίκαια το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας δεν είναι έγκυρο!!! Είναι προϊόν παραβίασης της βασικής αρχής που ορίζει ότι δεν μπορεί να θεωρείται έγκυρη μια ψηφοφορία εάν δεν υπάρχει η ελάχιστη προβλεπόμενη απαρτία!!!
Φυσικά (φυσικότατα…) ουδείς (πλην ελαχίστων) από τον πολιτικό χώρο δεν έθεσε το καίριο αυτό ζήτημα.
Για την ακαδημαϊκή κοινότητα ας μην το συζητάμε. Έχει περιπέσει σε κατάσταση σιωπής (σχεδόν αφασίας) και τους ελάχιστους που μιλάνε (ή επιχειρούν να μιλήσουν) τους κλείνουν το στόμα με τον έναν ή τον άλλο τρόπο…
Είναι προφανές ότι το «σύστημα» παραμένει γαντζωμένο στην εξουσία ανεξάρτητα από το τί συμβαίνει γύρω του.
Ο κόσμος γύρισε την πλάτη… Απογοητεύτηκε… Αηδίασε!!! Είναι θυμωμένος.. Οργισμένος…
Όταν 6 στους 10 πολίτες γυρνάνε την πλάτη («αϊ σιχτίρ… σας βαρέθηκα…») αν έχεςι λίγη τσίπα το βουλώνεις, ξεπεζεύεις από το «καλάμι» και ψάχνεις να δεις πως θα συμμαζέψεις το μπάχαλο. Δεν κάνεις δηλώσεις σαν τσαλαπετεινός.. Αν έχεις λίγη τσίπα… Αν….
Δηλαδή πόσες μούντζες ακόμη, πόσα φάσκελα πρέπει να σας ρίξει ο κόσμος για να ψάξετε για λίγο φιλότιμο;
Είμαστε ένα κράτος στο οποίο τις αποφάσεις τις παίρνει η μειοψηφία. Η συντριπτική πλειοψηφία αρνείται να συμμετάσχει σε αυτή τη φαρσοκωμωδία. Κι επιμένουμε να ονομάζουμε το πολίτευμα της χώρας «Δημοκρατία»;
Λίγη τσίπα ρεεεεεεεε!!!!!!!
Δ.Καρ
